حق فرزندآوری با سلامت کودک و مصلحت جامعه در قانون حمایت خانواده سال ۱۳۹۱

فرزندآوری حقی ثابت برای زوجین محسوب میگردد که آنان میتوانند در رابطه با زمان تولد، تعداد،فاصله سنی فرزندان و حتی امروزه در رابطه با جنسیت آنان آزادانه تصمیم بگیرند. با این وجود هر حقی در مقام امتثال با محدودیتهایی همراه است. در همین راستا حق فرزند آوری زوجین نباید به سلامت کودک و نیز منافع و مصالح افراد جامعه ضرر وارد آورد؛ چرا که در اینجا قاعده لاضرر موجب محدود شدن زوجین در اجرایی کردن آن حق میشود. کودکان بیدفاعترین انسانها میباشند و حمایت از آنان باید به مراتب بیشتر از بزرگسالان باشد و توجه به مصالح و منافع کودکان جزء اصول اساسی قوانین ومعاهدات بین المللی محسوب میگردد و تمامی جوامع باید سازوکارهای مناسبی را برای حفظ این اصول تدبیر نمایند. دیگر ذیحقی که در مقوله فرزند آوری وجود دارد، جامعه و مصالح آن میباشد. در قانون حمایت خانواده سال ۱۳۹۱ به این مهم توجه نموده و در ماده ۲۳ و تبصره آن زوجین را به انجام آزمایش هایی جهت تشخیص بیماری های واگیردار برای زوجین و فرزندان الزام نموده است. در تبصره همین ماده درصورتی که زوجین حامل بیماری های خطرناک برای جنین باشند، مراقبت و نظارت باید شامل منع تولیدمثل گردد. اگرچه این ماده یک نوآوری و توجه به همه افراد خانواده و نیز جامعه میباشد، اما بعد از گذشت ۷ سال از تصویب این قانون، همچنان شاهد ابهامات و نیز مشخص نبودن راهکار مناسب از سوی مقامات ذیصلاح هستیم.