توسعه گردشگری به اتکاء منابع محیطی در شهرهای آینده(مورد مطالعه: شهر خوانسار)

گردشگری یکی از ارکان مهم اقتصاد شهرهای آینده را تشکیل خواهد داد. هدف این مقاله تحلیل نقش منابع محیطی بر توسعه گردشگری شهر ۲۲ هزار نفری خوانسار است. روش پژوهش اکتشافی- ارزیابی بوده است. شناسایی متغیرهای تاثیرگذار، با مطالعه در ادبیات تحقیق و نظرخواهی از خبرگان صورت گرفته و ارزیابی میزان تاثیرگذاری آنها توسط نمونه آماری متشکل از ۳۵۰ گردشگر و به کمک ابزار پرسشنامه محقق ساخته ای که مشتمل بر ۳۷ گویه در ۵ طیف ارزیابی بوده، صورت گرفته است. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون های فریدمن و تی تست تک نمونه ای استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان دادند که ۱۵ متغیر از مجموع ۳۷ متغیر، در ایجاد انگیزه برای سفرهای گردشگری در خوانسار «تاثیرگذار» بوده، ۱۳ متغیر «نسبتا تاثیر گذار» و ۹ متغیر «فاقد تاثیرگذاری»، ارزیابی شده اند. از متغیرهای «تاثیر گذار»، ۴ متغیر جنبه طبیعی- محیط زیستی داشته، ۴ متغیر مربوط به بعد فرهنگی بوده، و ۲ متغیر جنبه خدماتی- رفاهی داشته اند. همچنین در هریک از ابعاد اقتصادی و اجتماعی – نهادی نیز ۳ متغیر، «تاثیرگذار» شناخته شده اند. از متغیرهایی که «نسبتا تاثیرگذار» ارزیابی شده اند ۵ مورد جنبه خدماتی – رفاهی داشته، ۴ مورد اجتماعی – نهادی و ۲ مورد طبیعی – محیط زیستی بوده و در هر کدام از ابعاد اقتصادی و فرهنگی نیز یک متغیر در این طیف، ارزیابی شده است. به همین ترتیب، ۷ متغیر شناسایی شده مرتبط با جذب گردشگر به شهر خوانسار که «فاقد تاثیرگذاری» دانسته شده اند جنبه طبیعی – محیط زیستی داشته و دو مورد شامل امنیت و مبلمان شهری جنبه اجتماعی – نهادی داشته اند. همچنین نتایج آزمون تی نشان داد که برای جلب گردشگر، دو بعد اقتصادی و فرهنگی دارای جذابیت بسیار بوده و سه بعد دیگر، جذابیت بینابینی داشته اند. در مجموع می توان دریافت که برخلاف پیشینه شهرت این شهر، جایگاه طبیعت و محیط زیست در منابع گردشگری خوانسار در زمان انجام تحقیق برای جلب گردشگر چندان مناسب نبوده و خشکسالی ها و عوامل دیگر، جذابیت های محیط طبیعی آن برای گردشگران را تا حدود زیادی از بین برده است.