شناسایی عوامل موثر بر پرخاشگری (خشونت بین فردی) در صنعت ورزش ایران: یک پژوهش کیفی داده بنیاد

مقدمه: پرخاشگری و خشونت در عرصه ورزشی به شکل کلامی و فیزیکی تجلی می یابد و توسط افراد حاضر و شرکت کننده در رویدادهای ورزشی علیه سایر بازیکنان، تماشاگران، مربیان، مسئولان ورزشی، مردم و اموال صورت می گیرد. هدف مطالعه حاضر شناسایی عوامل موثر بر پرخاشگری (خشونت بین فردی) در صنعت ورزش ایران در سال ۱۴۰۰ بود. روش کار: پژوهش کیفی حاضر، به روش داده بنیاد انجام شد. جامعه پژوهش، شامل کلیه مدرسین دانشگاه در رشته مدیریت ورزشی، مدیران کل ورزش و جوانان کشور و ورزشکاران قهرمانی و حرفه ای کشور در سال ۱۴۰۰ بودند. تعداد نمونه با استفاده از اصل اشباع نظری ۱۳ تن بود که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند به روش گلوله برفی انتخاب شدند. جمع آوری داده ها با مصاحبه نیمه ساختار یافته انجام شد. برای سنجش روایی یافته ها از ۴ معیار، شامل اعتبارپذیری، تعمیم پذیری، اطمینان پذیری و تاییدپذیری و برای سنجش پایایی مصاحبه ها از روش بازآزمون و روش توافق درون موضوعی استفاده شد. تحلیل داده ها، با روش کدگذاری و با استفاده از نرم افزار مکس کیو دی ای نسخه۱۲ انجام شد.   یافته ها: شرایط علی شامل (عوامل فردی و شخصیتی، رفتارهای ضد اخلاقی فردی و سازمانی)، زمینه (مشکلات و نارضایتی های اجتماعی، خانوادگی و اقتصادی، سیاست گذاری ها و عوامل ساختاری)، پدیده (عدم ثبات رفتاری و خشونت بین فردی)، شرایط مداخله گر (عوامل محیطی درونی و بیرونی)، راهبردها (فرهنگ سازی و آموزش، مهارت های اجتماعی، مدیریت اثربخش و کارآمد، نظارت و اجرای قوانین) و پیامدها (پیامد فردی مانند آسیب های روانی و جسمی، پیامد سازمانی مانند ناامنی و عدم نظم اجتماعی) می باشد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش وجود ۶ کد انتخابی مولفه های شرایط علی، زمینه، پدیده، شرایط مداخله گر، راهبردها و پیامدها و ۱۳ کد محوری و ۴۷ کد باز شناسایی شد. به دست اندرکاران و برنامه ریزان ورزشی پیشنهاد می گردد از نتایج پژوهش حاضر بهره گیرند تا در مجامع ورزشی، خشونت و پرخاشگری کاهش یابد.