بررسی و تحلیل وضعیت کاربری فضای سبز شهری در منطقه ۵ شهرداری تهران

فضای سبز شهری یکی از عوامل و عناصر کالبدی بسیار مهم در شهر و برنامه ریزی شهری است که جایگاه ویژه ای در نزد برنامه ریزان شهری دارد.دلیل این مسئله به تاثیر و کارکرد بسیارمهم فضای سبز در ابعاد اکولوژیکی و گذران اوقات فراغت, تفریح و مصاحبت با دوستان و گرد همایی اجتماعی و فرهنگی برای شهروندان درمناطق شهری برمیگردد که باعث می شود توسعه فضای سبز در مناطق شهری یکی از اولویت های اصلی و اولیه بسیاری از مدیریت های شهری در شهرهای جهان باشد.فضای سبز مطلوب شهری اثر بسزائی در ساماندهی کالبدی و کارکردهای شهر خواهد داشت که رویکردی جدی به سمت ایجاد شهر سالم قلمداد می گردد . براساس این اهمیت است که سرانه ، سطح ، توزیع و پراکنش این کاربری در شهرها جایگاه ویژه ای داشته و در برنامه ریزی توسعه فضای سبز شهری به این موارد توجه زیادی صورت می گیرد.در این تحقیق به بررسی وضعیت فضای سبز در منطقه ۵ شهرداری تهران بر اساس داده های مربوط به سال های ۱۳۸۹ لغایت ۱۳۹۸ پرداخته ایم. این تحقیق براساس روش مطالعات کتابخانه ای همراه با پیمایش میدانی انجام شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که سرانه فضای سبز شهری در این منطقه از ۱۱ مترمربع در سال ۱۳۸۹ به ۴۸ / ۱۴ مترمربع در سال ۱۳۹۸ رسیده است که با توجه به استانداردهای کشوری و جهانی سرانه فضای سبز که برای هر فرد در شهرهای پر جمعیت بین ۱۵ تا ۵۰ مترمربع وبطور متوسط ۳۰ مترمربع می باشد از وضعیت مطلوب و خوبی برخوردار نیست. همچنین توزیع و پراکنش فضای سبز شهری در سطح نواحی منطقه مذکور نیز بر پایه داده های سال ۱۳۸۹ از کیفیت مطلوبی برخوردارنیست . بنابراین ضروری است که توسعه فضای سبز شهری در محدوده مطالعاتی مد نظر جدی مدیران و برنامه ریزان شهری مربوطه باشد .