نقش فناوری اطلاعات در توسعه فردی با نقش میانجی تعلق خاطر کاری در معلمان استان البرز

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش فناوری اطلاعات در توسعه فردی با نقش میانجی تعلق خاطر کاری در معلمان استان البرز بود. ازنظر هدف کاربردی و روش آن توصیفی و از نوع همبستگی بود و با توجه به ماهیت موضوع از روش پیمایشی – میدانی استفاده شد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه معلمان استان البرز شامل ۲۴ هزار نفر بودند که با توجه به گستره بالای جامعه آماری، نمونه با مراجعه به جدول مورگان و به شکل خوشه ای چند مرحله ۳۸۴ معلم در نظر گرفته شد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه فناوری اطلاعات لویت و وایزلر (۱۹۸۵)، پرسشنامه توسعه فردی نیکرسون ایربای (۱۹۹۸)، پرسشنامه تعلق خاطر شافلی (۲۰۰۳) استفاده شد. به منظور بررسی پایایی پرسشنامه ها با استفاده از آلفای کرونباخ، ضریب آلفا به ترتیب ۸۹/۰، ۸۸/۰ و ۹۰/۰ به دست آمد. تجزیه وتحلیل در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. در بخش آمار توصیفی از مشخصه های آماری مانند فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد بین فناوری اطلاعات و توسعه فردی و تعلق خاطر کاری رابطه ی معناداری وجود دارد. همچنین با توجه به ضریب تعیین ۱۳ درصد از واریانس متغیر توسعه فردی و ۲۶ درصد از واریانس متغیر تعلق خاطر کاری به وسیله متغیر فناوری اطلاعات پیش بینی می شود. درنتیجه می بایستی توجه به پیاده سازی دقیق و برنامه ریزی شده فناوری اطلاعات و ارتباطات در این نهاد به عنوان یکی از راهبردهای مهم در سند توسعه ملی مدنظر قرار گیرد.