واکاوی و بررسی مقایسه تطبیقی طرح مخلوط آسفالت با اسکلت سنگدانه ای (SMA) و عوامل تاثیرگذار در آن

مخلوط SMA به عنوان یک مخلوط مناسب برای راه های با ترافیک سنگین و دوره عمر مفید زیاد شناخته شده است. روش تحقیق تحلیلی و توصیفی بوده و با گرد آوری و استناد به مطالعات میدانی و کتابخانه ای و مقایسه ای، و با در نظر گرفتن کاربرد انواع آسفالت و الیاف آسفالتی در جاده ها و معابر شهری و لزوم به کارگیری روش های نوین روسازی آسفالتی در موارد تخریبی، تعمیر و نگهداری انجام شده است. نتایج نشان می دهد که آسفالت SMA از دو جزء اسکلت دانه بندی و ملات پرکننده تشکیل می شود. اسکلت سنگدانه ای از سنگدانه های شکسته درشت تشکیل شده است که ۷۰ – ۸۰ درصد مخلوط را تشکیل می دهد و ملات شامل چسب قیری که حدود ۶ – ۷ درصد وزنی کل مخلوط می باشد، سنگدانه های ریز حدود ۱۰ – ۸ درصد وزنی کل مخلوط و فیلر حدود ۸ – ۱۳ درصد می باشد. در مخلوط های آسفالت SMA اسکلت سنگدانهای عمده بار وارده را تحمل می کند و نقش ماستیک قیری در درجه دوم قرار دارد. مراحل مختلف اختلاط سنگدانه ای طبق استانداردهای متفاوت مورد تحلیل قرار گرفت و مرحله نهایی طرح مخلوط SMA، ارزیابی مقاومت شیارشدگی میباشد و هدف از آن افزایش سطح اطمینان است. بدون انجام آزمایش شیارشدگی نیز سطح اطمینان مخلوط SMA بین ۹۰ – ۹۹ درصد می باشد اما منحصرا برای EASL بزرگتر از ۳، سطح اطمینان حدودا ۹۵-۹۸ درصد فرض می شود. پلیمرها ریزش قیر را در SMA به مقدار ناچیزی کاهش می دهند اما الیاف سلولزی تاثیر خیلی خوبی در کاهش ریزش قیر دارند. تاثیر SBS و الیاف سلولزی در کاهش حساسیت رطوبتی مناسب می باشد. البته تاثیر آن ها در کاهش حساسیت رطوبتی تفاوت چندانی با یکدیگر ندارد، اما تاثیر WAX در این باره قابل ملاحضه نیست.