تاثیر توسعه آموزش و پرورش بر توسعه اقتصادی ایران

پیدایش مدارس و دانشگاه ها با هدف کسب دانش و دستیابی به حقایق هستی، منشاء بروز تحولات بسیاری در جوامع انسانی بوده است. آموزش عالی با تخصصی شدن و تربیت نخبگان جامعه در شاخه های مختلف دانش بشری همراه بوده است. با گسترش دانشگاه ها نه تنها نیروی انسانی مورد نیاز جامعه تربیت شده اند، بلکه زیر ساخت های فکری و فرهنگی جامعه برای برخورداری از روش ها و فناوری های نو نیز فراهم شده است. از این نظر، آموزش عالی را می توان موثرترین روش سرمایه گذاری در منابع انسانی دانست که با آموزش، دانش افزایی و ارتقای نگرش و مهارت ها، زمینه های فرهنگی اجتماعی و اقتصادی لازم را برای توسعه ملی فراهم می سازد. توسعه، حرکتی مستمر و پویا برای افزایش توانایی انسان ها در رفع نیازهای مادی و معنوی از طریق گسترش متوازن ساختارها و نهادهای اجتماعی است. محرک اصلی در توسعه جامعه، دانش های نوین، ایده های تازه و آرمان های جدید است. آموزش عالی منبع تولید دانش و ایده های نو است. نقش آموزش عالی در توسعه اقتصادی کشورها، چه در اقتصادهای مبتنی بر فناوری های پیشرفته و چه در کشورهای تازه صنعتی شده و در حال توسعه، چشمگیر و بی بدیل ارزیابی می شود. نقش هیچ عاملی را در توسعه کشور نمی توان با عامل انسانی برابر دانست. انسان هم عامل توسعه و هم هدف آن است و بی گمان نقش عامل انسانی با رشد دانش و فناوری ارتقاء می یابد. لازمه نیل به اهداف توسعه ملی، برخورداری از دانش و فناوری پیشرفته است که تنها در سایه پژوهش های بنیادی، کاربردی و توسعه ای حاصل می شود. مسئولیت تولید دانش بنیادی و دانش فنی بر دوش دانشگاه ها و مراکز علمی کشور است. امر آموزش از جهات متفاوتی در مسائل مربوط به توسعه اقتصادی مورد توجه قرار می گیرد. توسعه اقتصادی مستقل از توسعه اجتماعی، فنی، علمی و فرهنگی نیست. تمام ابعاد توسعه به یکدیگر پیوسته اند و بر یکدیگر تاثیر متقابل دارند. این مقاله، صرفا نقش آموزش عالی را بر توسعه اقتصادی مورد بررسی قرار می دهد