خوانش نگاره های دوزخ اثر جوانی دی پائولو با رویکرد بیش متنیت ژرار ژنت

در تاریخ هنر و ادبیات جهان بعضی آثار وجود دارند که از شاهکارهای مسلم نبوغ بشری هستند و تنها مختص به یک  دوره یا سرزمین نیستند بلکه به همه اعصار و زمین تعلق دارند و با گذر زمان هر روز درخشان تر می­شوند. کمدی الهی اثر دانته آلیگیری، از جمله همین آثار است. یکی از هنرمندانی که سرودهای دانته را به تصویر کشید، جوانی دی­پائولو نقاش و تذهیب­کاری بودکه  نقاشی های مذهبی او شدت عرفانی و سبک محافظه کارانه نقاشی تزئینی گوتیک را حفظ کرده است، او به سفارش کلیسا تصویر سازی کتاب کمدی الهی را انجام داد و این اثر شهرت وی را دو چندان کرد. مسئله اصلی در نوشتار حاضر چگونگی کاربست نظریه بیش­متنیت ژرار ژنت در خوانش تصویرسازی های جوانی دی­پائولو از دوزخ دانته می­باشد. برای پاسخ به این مسئله که یک متن تصویری چگونه با بیش­متنیت ژنتی خوانش می­شود، این مقاله به دنبال پاسخ به این پرسش است که تصویرسازی های دی پائولو چه بیش متن هایی را به متن سروده دانته افزوده است؟ در جهت پاسخ به این پرسش، تعداد هشت  نسخه از آثار تصویرسازی بخش دوزخ از دی­پائولو  به­عنوان پیکره مطالعاتی و بیش­متنیت به­عنوان روش خوانش انتخاب شد. نتایج بررسی حاکی از این است که رابطه بیش­متنیت در عناصر اصلی داستان از نوع همانگونگی و در عناصر فرعی اغلب رابطه بیش­متنی از نوع گشتار تراگونگی مشاهده می­شود. مقاله پیش­رو به روش توصیفی - تحلیلی انجام شده و کلیه نتایج و داده­های آن با استفاده از منابع کتابخانه­ای و مقالات علمی گردآوری شد.