بررسی نقشمایه های هندسی دوره قاجار در هویت بخشی به گرافیک محیطی معاصر (مطالعه ی موردی: مسجد و مدرسه سپهسالار تهران)

هویت بخشی به یک شی بیان کننده ارزش و چیستی در ویژگی های آن پدیده است. در واقع هر پدیده که در نگاه عموم، بی هویت جلوه می کند به معنی عدم تعلق آن و در تعارض بودن با هویت جمعی است. در دوره معاصر به خصوص سال های اخیر، به مقوله مهم هویت توجهی نشده است و تحت تاثیر الگوهای غربی قرار گرفته است. بحران هویت در ایران باعث شده تا شهرها فاقد ظاهر منحصر به فرد، نمادها و شاخص های غرور آفرین، عناصر تداعی کننده فرهنگ و تاریخ سرزمین، زمینه ساز رویداد های اجتماعی و همبستگی های اجتماعی باشد. این پژوهش سعی دارد با تکیه بر خلاقیت و ذوق هنری و دانش و تجربه ایرانی با ایجاد هویت، هم باعث لذت بردن مردم از زندگی در شهر شود و هم در آن احساس اعتبار کنند، برای مکان زندگیشان احترام قائل شوند و مایل به ترک شهر خود نباشند. روش ارائه این پژوهش توصیفی -تحلیلی، که با استفاده از تحقیقات کتابخانه ای و مشاهده ای انجام شده است. تلاش برای تقویت حس تعلق و هویت بخشی به طراحی گرافیک محیطی با بررسی و بهره گیری از نقوش سنتی و اصیل ایرانی هنر قاجار، و ایجاد یک موقعیت آشنا و حتی جدید در فضای شهری، هدفی است که در این پژوهش دنبال شده است.