اثربخشی استفاده از تله مدیسین بر کنترل قند خون و عوارض مادر و پیامدهای نوزادی زنان مبتلا به دیابت بارداری در طی کووید-۱۹: یک مطالعه نیمه تجربی
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 134
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-26-5_003
تاریخ نمایه سازی: 3 مهر 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: زنان با بارداری های پرخطر از جمله زنان مبتلا به دیابت بارداری در ابتلاء به کووید-۱۹ بسیار مستعدتر از سایر زنان باردار هستند، بنابراین استفاده از برنامه های پزشکی از راه دور (تله مدیسین) برای این زنان در خودمراقبتی بیماریشان در طی پاندمی کووید-۱۹ بسیار ضرورت دارد؛ لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی استفاده از تله مدیسین بر کنترل قندخون و عوارض مادر و پیامدهای نوزادی زنان مبتلا به دیابت بارداری در طی کووید-۱۹ انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی قبل و بعد از مداخله در طی سال های ۱۴۰۰-۱۳۹۹ با مشارکت ۸۸ زن مبتلا به دیابت بارداری در بیمارستان طالقانی تبریز انجام شد. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه مداخله (استفاده از فناوری تله مدیسین) و کنترل (روش معمولی) قرار گرفتند. کنترل وزن، قند خون و عوارض مادر و پیامدهای نوزادی بین دو گروه مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۵) و آزمون های تی تست و کای اسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین قندخون ناشتا در طی مطالعه (۰۴۵/۰=p) و میزان HA۱C قبل از زایمان (۰۳۴/۰=p) در گروه مداخله به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود. در گروه کنترل تعداد زایمان های ابزاری (۰۴۵/۰=p) و سزارین (۰۴۱/۰=p) به طور معناداری بیشتر از گروه مداخله بود. همچنین هیپوگلیسمی نوزاد (۰۳۳/۰=p) و وزن بالای نوزاد (۰۴۴/۰=p) در گروه کنترل به صورت معناداری بیشتر از گروه مداخله بود. نتیجه گیری: تله مدیسین توانست منجر به کنترل قندخون، کاهش HA۱C قبل از زایمان، کاهش تعداد زایمان های غیرفیزیولوژیک، کاهش هیپوگلیسمی و کاهش وزن بالای نوزاد در زنان مبتلا به دیابت بارداری در طی پاندمی کووید-۱۹ شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ساناز یثربی نیا
استادیار طب نوزادی و پیرامون تولد، گروه بیماری های کودکان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
مینا زینال زاده
کارشناس ارشد علوم تشریح، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
منصور رضایی
استادیار گروه بیهوشی، مرکز تحقیقات سل و بیماری های ریوی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :