بررسی ارتباط بین سطح اضطراب پنهان و آشکار با سلامت معنوی در خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه

زمینه و هدف: مطالعات گذشته نشان داده ­اند که اضطراب در بین خانواده بیماران بستری در بخش ­­های ویژه شایع است. مطالعه حاضر با هدف بررسی سطح اضطراب و ارتباط آن با سلامت معنوی در خانواده بیماران بستری در بخش­ مراقبت­ های ویژه انجام شد. روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی است که در شهر قزوین انجام شد. نمونه مطالعه حاضر را ۱۵۰ عضو خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت­ های ویژه بیمارستان­ های آموزشی شهر قزوین تشکیل ­داد. منظور از عضو خانواده، پدر، مادر، فرزند، همسر، برادر و یا خواهر بیمار که سن بالای ۱۸ سال داشتند ­بود. نمونه­ گیری به صورت در دسترس انجام شد. به منظور جمع ­آوری اطلاعات از چک لیست متغیرهای زمینه ­ای، پرسشنامه اضطراب آشکار و پنهان اشپیل برگر و پرسشنامه سلامت معنوی پولتزن و الیسون استفاده شد. آنالیز داده­ ها با استفاده از نرم­ افزار SPSS نسخه ۲۳ انجام شد. یافته ها: از ۱۵۰ شرکت­ کننده در مطالعه حاضر، ۷۸ نفر آقا و ۷۲ نفر خانم بودند. از نظر نسبت با بیمار بیشتر شرکت­ کنندگان همسر (۶۲ نفر) و فرزند (۴۸ نفر) بیمار بودند. میانگین سنی شرکت­ کنندگان در مطالعه حاضر ۱۲/۶±۳۷/۹ سال بود. میانگین نمره اضطراب آشکار ۹/۴±۵۰/۱ و پنهان ۹/۱±۴۷/۵ بود. میانگین نمره سلامت وجودی، مذهبی و سلامت معنوی کل به ترتیب ۸/۷±۳۸/۹، ۷/۷±۴۵/۸ و ۱۶/۱±۸۴/۱ بود. نتایج آزمون همبستگی پیرسون ارتباط معکوس و معناداری را بین نمره سلامت معنوی با اضطراب آشکار (۰/۵۶۶-=r، ۰/۰۰۱=P) و اضطراب پنهان (۰/۵۱۶-=r، ۰/۰۰۱=P) نشان داد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که بین سطح سلامت معنوی و سطح اضطراب ارتباط معکوس وجود دارد به گونه­ ای که میانگین نمره اضطراب در افرادی که نمره سلامت معنوی بالاتری داشتند کمتر بود. این موضوع اهمیت توجه بیشتر به بعد معنوی را در خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت­ های ویژه و نقش آن در کاهش اضطراب اعضای خانواده بیماران در بخش­ های ویژه را نشان می ­دهد.