امعان اصول معماری اکولوژیک و بیوفیلیک جهت بهره مندی پایداری در طراحی معماری بناهای مسکونی شهر اوز

از جمله فضاهای مهم در معماری که به عنوان اولین بستر رفع کننده نیاز انسان ها به شمار می آید، مسکن می باشد. امروزه هویت مسکن با توجه به افزایش جمعیت و پیشرفت تکنولوژی دچار تحول اساسی گشته و اهمیت به رفع نیاز انسان ها در طراحی این بناها به شدت کاهش یافته که این فرآیند خود موجب تقویت بحران کمبود سوخت های فسیلی، و در نهایت نابودی محیط زیست طبیعی و همچنین پایان حیات می گردد. امروزه اهمیت این موضوع به شدت مملوس گشته به نحوی که معماران را ملزم به یافتن راهکارهایی جهت رفع نیاز انسان به واسطه طراحی های اصولی و نوین می نماید. از این روی بهره مندی از معماری بیوفیلیک و اکولوژیک در راستای بهره مندی از معماری پایدار یکی از بهترین روش ها می باشد. این معماری ها به جهت پیوند و ارتباطی که با طبیعت دارند، گسست ایجاد شده بین نظام طبیعی و زندگی انسان را ترمیم نموده و با توجه به پاسخ گویی به نیازهای روحی و روانی انسان، شرایط مطلوب و مناسب برای زندگی ساکنین در بناهای مسکونی را فراهم می سازند. مقاله حاظر با هدف بررسی اصول معماری اکولوژیک و بیوفیلیک جهت بهره مندی پایداری در طراحی معماری بناهای شهر اوز، پژوهش و نگارش گردیده است. پژوهش بر مبنای تحلیلی، توصیفی و بررسی نقشه ها صورت پذیرفته است. به دلیل فقدان مطالعات پژوهشی بر اهمیت معماری شهر و شهرستان اوز، انجام چنین پژوهشی الزامی به نظر می رسد. در این مقاله به معرفی شهر اوز، معماری اکولوژیک، معماری بیوفیلیک، بناهای مسکونی و پایداری پرداخته شده است. نتایج حاصل از پژوهش حاکی از آن است که با توجه به تفاوت شایان بین بناهای سنتی و معاصر اوز، توجه معماران در گذشته بیشتر به مباحث پایداری بوده و معماری اکولوژیک و بیوفیلیک را به صورت هدفمند دنبال می نمودند.