معماری همساز با اقلیم راهکاری ناب برای تحقق معماری پایدار نمونه موردی: اقلیم و معماری بومی مناطق گرم و خشک

طبیعت و محیط زیست موهبتی خداوندی است که تمام موجودات زنده برای ادامه حیات به آن وابسته اند. جهان به سرعت در حال پیشرفت و دگرگونیست و بدنبال این تغییرات، طبیعت این موهبت بی همتای الهی دستخوش تغییرات فراوانی شده است. در پی این تغییر و تحول ها مفهومی به عنوان توسعه پایدار پا به عرصه وجود گذاشت و تعامل محیط و معماری و تاثیر دوسویه آن ها بر یکدیگر به عنوان توسعه پایدار وارد معماری شد و از آنجا معماری پایدار مورد توجه صاحب نظران قرار گرفت. معماری پایدار در تعریف کلی به ساختمان هایی گفته می شود که برای محدود کردن تاثیر بشریت بر محیط زیست طراحی شده اند. معما ری پایدار یک تحول مهم در حو زه معماری می باشد، ساخت و سازهایی که براساس این نو ع معماری پیا ده سازی می شوند آسیب کمتری بر محیط زیست و منابع انرژی وارد می کنند و با محیط زیست ناسازگاری کمتری دارند. معماری پایدار در واقع به این معنا است که ساختمان ها با توجه به اصو ل بو م شناختی و عکس العملی، کاهش آلودگی زیست محیطی و مصرف انرژی طراحی شوند. برای رسیدن به این مهم از معماری پایدار ارائه الگوی معماری همساز ا اقلیم که مورد غفلت واقع شده بسیار راه گشاست. در این مقاله ابتدا به معرفی توسعه پایدار و معماری پایدار پرداخته و برخی از اصول فراموش شده معماری همساز با اقلیم در معماری سنتی ایران که در واقع برای تحقق معماری پایدار است را مطرح نموده و به عنوان نمونه موردی اقلیم و معماری بومی مناطق گرم و خشک را برای درک بهتر معماری همساز با اقلیم مورد بررسی قرار می دهیم. روش انجام تحقیق د ار ین پژوهش کیفی بود و برای جمع آوری اطلاعات از تکنیک هایی مثل اسناد و مدارک در بستر مطالعات کتابخانه ای، اینترنتی، بررس مقالات مربوطه و مرور متون و سایت ها استفاده شده و رویکردی تحلیلی-توصیفی دارد.