باززنده سازی خانه حریری تبریز بهواسطه تغییرکاربری به موزه صنایع دستی با رویکرد حفاظت از بناهای تاریخی

یادمان های تاریخی هر مرز و بوم نماینده ی فرهنگ، هنر و فن معماری زمان خود هستند، بنابراین حفاظت و نگهداری از آنها وظیفه ی خطیر هر جامعه ی پویا و هوشیاری است. در راستای حفاظت و نگهداری از این آثار راهکارهای فراوانی وجود دارد ولی باید توجه داشت که مسیری گزینش شود که به ارزش های فرهنگی اثر تاریخی لطمه ای وارد نشود. بر همین اساس یکی از راهکارهای حفاظت، باززنده سازی اثر است. برای باززنده سازی آثار تاریخی روش های متعددی موجود است که در این مقاله به جهت حفظ ارزش های تاریخی و معماری اثر و همچنین ادغام آن با زندگی شهری و به نمایش گذاشتن دیگر جنبه های هنر بومی و ملی، کاربری موزه پیشنهاد شده است. سعی ما بر آن است که نگرش سطحی حاکم بر موزه ها به نگرش ژرف و آموزندهای تبدیل شود تا موزه ها از جنبه یی نمایشگاه های ظاهرا پر تجمل و اغلب خالی از تماشاگر درآمده و تبدیل به جایگاهی آموزشی و گنجینه ای پربها برای پژوهشگران شود. خانهی تاریخی حریری در کنار دیرینه ی تاریخیش که به دوران قاجار بازمیگردد، دارای جلوه های بارز هنری فراوان همچون نقاشی ها و گچبری های نمای بیرونی و مینیاتورهای داخل بناست که نشان دهنده ی هنر اصیل ایرانی است، که خود جذابیت افزونی به کاربری پیشنهادی خواهد بخشید .