ارائه الگوی مطلوب مبلمان شهری بافت تاریخی با تاکید بر سر زندگی پیاده راه (نمونه موردی: خیابان امام خمینی تبریز، حد فاصل میدان ساعت تا چهارراه شریعتی)

شهرها پدیده ای جدایی ناپذیر از زندگی انسان بوده که با ساختارهایش ارتباط بین انسان و محیط را برقرار ساخته و نیاز حیاتی بشر برای بهره گیری از محیط را فرآهم می سازد. در این بین تجهیزات رفاهی یا اصطلاحا مبلمان شهری، از اجزای جدایی ناپذیر شهرها به شمار می روند. مبلمان شهری از عواملی است که در ایجاد هویت، زیبایی و خوانایی شهر پر اهمیت بوده و در صورتی که با فاکتورهای درست طراحی شوند، می توانند علاوه بر کاربرد اصلی خود، موجب حفظ هویت، انسجام و یکپارچگی شهر نیز باشند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش مبلمان در سرزندگی پیاده رو های بافت تاریخی، در پیاده روی خیابان امام خمینی تبریز حد فاصل میدان ساعت تا چهارراه شریعتی به عنوان نمونه موردی با رویکرد پژوهشی توصیفی تحلیلی مورد مطالعه قرارگرفته است. بدین منظور داده های تحقیق از طریق پرسشنامه، مشاهدات میدانی و اطلاعات کتابخانه ای و محلی، اسناد فرادست، گردآوری و با استفاده از شیوه های آمار توصیفی و جدول سوات مورد ارزیابی و نتیجه گیری قرارگرفته اند. پیشبرد نتایج این بررسی در جهت استاندارد سازی وضعیت مبلمان شهری موجود چه از نظر ساخت، طراحی و مکان یابی و چه از لحاظ سنخیت با محیط در نمونه مورد مطالعه بوده است. یافته های حاصل از این پژوهش نشان می دهد که ایجاد سرزندگی با استفاده از مبلمان شهری مناسب در مکان های تاریخی سبب جذب افراد می شود و خلاقیت در مبلمان و محل قرارگیری مبلمان در بین سایر عوامل موثر بر سرزندگی بیشترین تاثیر را در فضای شهری دارد، به طوری که در صورت وجود مبلمان شهری مطلوب زمان حضور شهروندان در فضا افزایش و در نتیجه تعاملات اجتماعی افراد نیز در حد قابل توجهی افزایش می یابد.