سنجش تاثیرپذیری دانشکده هنرهای زیبا از مدارس معماری بوزار و باوهاوس

با قرار گرفتن ایران در آستانه مدرنیزاسیون و تاسیس دانشگاه تهران در سال ۱۹۳۴م (۱۳۱۳ه.ش) و سپس شکل گیری تدریجی دانشکده هنرهای زیبا در سال۱۹۴۰م (۱۳۱۹ه.ش)، آموزش هنر و معماری شکل جدیدی از آموزش با رویکرد به سمت روش آکادمیک را تجربه نمود. در بررسی پیش زمینه های شکل گیری این حرکت نوگرایی در مطالب آموزشی دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران و معماری های شکل گرفته توسط اساتید و دانشجویان هنرهای زیبا، تاثیرگذاری دو رویکرد غالب از مدرسه بوزار و باوهاوس قابل مشاهده است. این پژوهش در جست وجوی آن است تا از طریق تحلیل مقوله نظام آموزشی و معماری شکل گرفته توسط اساتید و دانشجویان مدارس بوزار و باوهاوس شرحی از چگونگی و میزان تاثیر این مدارس بر معماری دانشکده هنرهای زیبا ارائه نماید. روش تحقیق به کار رفته در این مقاله در مطالعه اولیه از نوع تفسیری- تاریخی است و در پی آن به منظور تحلیل نتایج و شرح چگونگی تاثیر از مقایسه تطبیقی بهره برده شده است. در پژوهش های انجام شده در این زمینه تا کنون علی رغم پوشش دادن به زوایای مختلف معماری این دوره به شرح و تحلیل چگونگی تاثیر برنامه عملی آموزش معماری، در آثار ایجاد شده در دانشکده هنرهای زیبا به عنوان اولین دانشکده آکادمیک پرداخته نشده است. از این رو نتایج این تحقیق میتواند منبعی موثر را در جهت شناخت و ریشه یابی زبان معماری در آثار معاصر ارائه نماید.