تدوین مدل ورزش شهروندی کلان شهرهای ایران : رویکرد توسعه یافتگی اجتماعی

هدف: طراحی مدل توسعه ورزش شهروندی کلان شهرهای ایران با رویکرد مدلسازی ساختاری تفسیری بود.روش شناسی: توصیفی و به لحاظ هدف، کاربردی است. گردآوری اطلاعات، به صورت میدانی و به شیوه آمیخته کیفی و کمی انجام شد. جامعه آماری در بخش کیفی تعداد ۱۸ نفر از خبرگان و در بخش کمی، تعداد ۷۰ نفر، شامل مدیران و کارشناسان دفتر ورزش همگانی وزارت ورزش و جوانان، مسئولین فدراسیون و هیات ورزش های همگانی و مدیران تربیت بدنی شهرداری در کلان شهرهای ایران بودند. داده ها با بررسی اسنادی و نظرات خبرگان و با روش دلفی، پرسشنامه محقق ساخته حاوی ۱۶ عامل توسعه ورزش شهروندی جمع آوری شد. روایی پرسشنامه توسط ۱۰ نفر از اساتید مدیریت ورزشی دانشگاه و یایایی آن با آزمون آلفای کرونباخ تایید شد (۸۶/۰= α). جهت ساختاردهی عوامل و طراحی مدل از نظرات خبرگان، درصد فراوانی و تکنیک مدلسازی ساختاری تفسیری استفاده شد. نتایج: نشان داد که ۱۶ عامل موثر شناسایی شده بر توسعه ورزش شهروندی در ۷ سطح قرار گرفتند. عوامل چشم انداز و مدیریت کلان و برنامه ریزی و مدیریت جامع در سطح زیربنایی مدل قرار گرفتند.نتیجه گیری: به طور کلی پیشنهاد می گردد توجه به ورزش شهروندی بایستی در جهت گیری های کلان دولت قرار گرفته و مسئولان نسبت به طراحی و اجرای برنامه جامع توسعه ورزش شهروندی اقدام لازم را انجام دهند.