مطالعه مدیریت آلاینده های زیست محیطی در حوزه زمین شناسی (مطالعه موردی ایران)

این مقاله به بررسی مدیریت آلاینده های زیست محیطی در حوزه زمین شناسی می پردازد. این حوزه شامل بررسی و تحلیل عوامل زمین شناسی و تاثیرات آن ها بر محیط زیست است. ابتدا، نقش و اهمیت حفاظت از منابع طبیعی و حفظ تعادل زمین شناسانه در حفظ محیط زیست بررسی می شود. سپس، روش های جدید و نوآورانه برای کاهش تاثیرات منفی عوامل زمین شناسانه بر محیط زیست ارائه می شود. به علت نارسایی سیستم های بررسی و کنترل کیفی منابع آب زیرزمینی وضعیت کیفی آبخوان های ایران تبیین نگردیده و درنتیجه به دلیل عدم مدیریت کیفی آبخوان های کشور اصلی ترین منبع مهم ترین نیاز بشری در مسیر بحران قرار گرفته است. منابع آلودگی موجود را می توان به سه دسته کلی تقسیم بندی نمود الف) فاضلاب های شهری و روستایی ب) جریان آب های برگشتی از مصارف آب کشاورزی کودهای حیوانی و شیمیایی سموم دفع آفات و حشرات و آلودگی های ناشی از فعالیت های دامداری ج) فاضلاب های صنعتی. در ادامه، راهکار های پژوهش و تحقیقات جدید در حوزه مدیریت کاربری منابع گیاهی و جانوری در مناطق با پتانسیل زمین شناسانه بررسی می شود. همچنین، اثرات تغییرات آب و هوایی بر زمین شناسی و مدیریت منابع آب نیز موردبحث قرار می گیرد. درنهایت، نقش فناوری و استفاده از سامانه های اطلاعات جغرافیایی در مدیریت آلاینده های زیست محیطی در حوزه زمین شناسی بررسی می شود. استفاده از این فناوری ها به عنوان ابزار کمک به تصمیم گیری در حوزه مدیریت منابع طبیعی و حفاظت از محیط زیست به دلیل قابلیت های منحصربه فرد خود، باعث بهبود عملکرد و کارایی در این حوزه خواهد شد. با توجه به نتایج بحث و بررسی های صورت گرفته در این مقاله، پژوهش گران و کارشناسان حوزه زمین شناسان را تشویق می کند تا با استفاده از روش های مدیریت آلاینده های زیست محیطی نسبت به بهبود این حوزه اقدامات لازم را به عمل بیاورند.