نظم نوین بین المللی و استراتژی ایدئولوژیکی – امنیتی(معمای امنیت) جمهوری اسلامی ایران در هزاره ی جدید

نظم نوین بین المللی بعد از پایان جنگ سرد و در ادامه ی ان بین الملل گرایی تهاجمی ایالات متحده امریکا در ابتدای هزاره ی جدید ( یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱) تحولات شگرفی را در سیستم بین الملل پدید اورد. راهبرد سیاست خارجی ایران در هزاره ی جدید در سایه ی تحولات سیستم بین الملل، تبدیل شدن به هژمون و قدرت منطقه ای می باشد. پژوهش فوق از نوع بنیادی با روش کیفی– تفسیری و استنباط اطلاعات از طریق اسناد موجود با رویکرد توصیفی– تحلیلی و گرداوری اطلاعات و داده ها نیز به طریق کتابخانه ای بوده است. بنظر می رسد نظم نوین بین المللی و سیاست بین الملل گرایی تهاجمی امریکا ، استراتژی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را متاثر از تحولات کلان سیستم بین الملل مترصد فرصت ها و چالش هایی نموده ، و تلاش خود را در راستای تبدیل شدن به هژمون و قدرت بالقوه منطقه ای تبیین نموده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که:منطقه گرایی، شیعه گرایی و نظامی گری استراتژی ایدئولوژیکی - امنیتی ایران به حساب نمی ایند ، اما می توانند تحت تاثیر این استراتژی در مقطع زمانی خاص ، راهبرد سیاست خارجی ایران را در راستای تبدیل شدن به هژمون منطقه ای تبیین نمایند. تلاش ایران برای افزایش نقش منطقه ای بیشتر باهدف افزایش امنیت نسبی و قدرت نرم این کشور صورت می گیرد. هدف از پژوهش فوق بررسی تاثیر تحولات کلان نظام بین الملل بر راهبرد سیاست خارجی ایران در هزاره ی جدید می باشد.