بازدارندگی منطقه ای جمهوری اسلامی ایران در برابر تهدیدات امنیتی

در تاریخ روابط بین الملل بازدارندگی به عنوان یکی از مهم ترین سیستم های مدیریت نظم و حفظ امنیت مطرح بوده است. کشورها همواره به دنبال امنیت در حوزه های استراتژیکی خود هستند، بازدارندگی از جمله موضوعاتی علمی است که در کنار جنگ به عنوان موضوع مطالعات استراتژیک مطرح می باشد و دکترین نظامی دفاعی مجموعه ی از اصول اساسی، قواعد، نظریه ها، اندیشه ها، زیربنای فکری و اصول بنیادی مورد قبول و حمایت ملی است که توسط رهبران نظامی سیاسی کشور و با توجه به دکترین امنیت ملی، اندیشه نظامی حاکم بیان می شود. در این راستا موضوعی که اهمیت می یابد تفکر درباره مدل بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران است با توجه به تهدیدات ایران و حضور نظامی آمریکا، این پرسش قابل طرح است که ؛ ایران با به کارگیری چه نوع الگوی امنیتی در جهت تامین امنیت خود در حوزه استراتژیک خلیج فارس و چگونه می تواند از بروز جنگ که سبب ساز تحمیل هزینه های زیادی است، جلوگیری به عمل آورد؟ و با این فرضیه، ایران با استفاده از بازدارندگی، گسترش هژمون منطقه ای و افزایش قدرت یابی ایران در خاورمیانه، چگونگی کنترل تکنولوژی موشکی از خطرات احتمالی جنگ جلوگیری کند. از این رو، این پژوهش با شیوه توصیفی –تحلیلی به بررسی استفاده از بازدارندگی برای جلوگیری از جنگ احتمالی و تامین امنیت ایران در خلیج فارس پرداخته است.