تاثیر فیلتر غشایی تحت خلا بر ویژگی های کیفی و بازده استخراج پکتین از پوست مرکبات

پکتین به دست آمده از پوست و ضایعات مرکبات در صنایع مختلفی از جمله صنایع غذایی کاربرد دارد. در مقیاس صنعتی، برای جداسازی مواد زیستی از سیالات و شفاف سازی سیال، روش فیلتر کردن کاربرد گسترده ای دارد. از روش های متداول برای تصفیه محلول اسیدی به منظور استخراج پکتین در مقیاس انبوه، استفاده از ترکیب نیروی خلا و فیلترهای غشایی است. هدف از این پژوهش، بررسی متغیرهای مهم فیلتر غشایی تحت خلا  شامل: میزان ضخامت پرلیت (۱، ۱.۵ و ۲ سانتی متر)، اندازه ذرات کمک-فیلتر (۲۰، ۶۰ و ۱۰۰ میکرون)، و میزان خلا (۰.۲، ۰.۴ و ۰.۶ بار) است که بر بازده تولید پکتین، درجه استریفیکاسیون و میزان گالاکتورونیک اسید اثرگذار است. نتایج ارزیابی نشان داد که اندازه ذرات پرلیت و ضخامت لایه بر متغیر وابسته بازده استخراج (سطح احتمال ۵ درصد) معنی دار است. با افزایش اندازه ذرات پرلیت از ۲۰ میکرون به ۱۰۰ میکرون، بازده استخراج دو برابر افزایش یافت (از ۷ به ۱۴ درصد رسید). افزایش ضخامت لایه پرلیت از ۱ به ۲ سانتی متر، بازده تولید پکتین را از ۲۰ درصد به ۱۰ درصد کاهش داد. بیشترین میزان گالاکتورونیک اسید در ذرات ۲۰ میکرون و ضخامت ۲ سانتی متر مشاهده شد. از سوی دیگر، درجه استری پکتین استخراج شده در محدوده ۵±۷۰ درصد متغیر بود که میزان استری شدن متاثر از شرایط استخراج است. شرایط بهینه استخراج در ۰.۳۸ بار، اندازه ذرات پرلیت ۵۶ میکرون و سطح ضخامت ۲ سانتی متر با نرم افزار مشخص گردید. یافته های حاصل از پژوهش حاضر در انتقال این فناوری از مقیاس آزمایشگاهی به مقیاس تجاری به منظور استخراج پکتین موثر خواهد بود.