واکاوی حضانت، تابعیت و ولایت طفل طبیعی در فقه و حقوق ایران

این پژوهش به واکاوی حضانت و تابعیت و ولایت برای طفل طبیعی در فقه و حقوق ایران پرداخته است. این مطالعه به روشکتابخانه ای وبا استفاده از کتابها، مقاله ها، قوانین، به صورت نظری، استدلالی، وتوصیفی تحلیلی و کتابخانه ای انجام شده است. نسب وقتی نامشروع است که در اثر مقاربت و نزدیکی زن و مردمی که بین آنها علقه زوجیت وجود نداشته به وجود آید ووالدین یا یکی از آنها به عدم زوجیت و غیر قانونی بودن عمل علم داشته باشند که به فرزند متولد شده از این رابطه، طفلطبیعی گفته میشود. از منظر فقهی و حقوقی تفاوتی بین فرزندان حاصل از انواع روابط نامشروع که اعلی مرتبه آن زنا میباشدوجود نخواهد داشت. در فقه امامیه فرزندان نامشروع از حقوقی مانند حق حضانت، ولایت ابوین خود برخوردارند و فقط ازبرخی آثار حقوقی از جمله قضاوت و شهادت به لحاظ شرط طهارت مولد از آن جهت که طهارت نسل یکی از مقاصد کلانشریعت می باشد که در آثار حقوقی نسب ناشی از روابط نامشروع تاثیر شایانی دارد، محروم هستند. نام خانوادگی و تابعیت واقامتگاه اطفال طبیعی (نامشروع ) همان نام خانوادگی و تابعیت و اقامتگاه پدر عرفی اش می باشد.