اثربخشی آموزش برنامه فرندز بر اختلالات رفتاری کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی

هدف: تحقیق حاضر با هدف اثربخشی آموزش برنامه فرندز بر اختلالات رفتاری کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی انجام شد. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و طرح پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه کودکان مراجعه کننده به کلینیک­های درمان اختلالات رفتاری در غرب شهر تهران. روش نمونه گیری به صورت در دسترس بود و بر روی کودکان ۷ تا ۱۲ ساله دارای اختلال اضطراب جدایی انجام شد، و به طور تصادفی به دو گروه ۱۵ نفر آزمایش و ۱۵ نفر گروه دوم (گواه) تقسیم شدند. سپس گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه به صورت هفته ای ۲ جلسه ۳۰ تا ۴۵ دقیقه­ای تحت مداخله قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل سیاهه رفتاری کودک آخنباخ و پروتکل برنامه آموزش فرندز طراحی شده توسط بارات (۱۹۹۰) بود و در نهایت با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر و نرم­افزار SPSS نسخه ۲۱ نتایج تحلیل شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد که آموزش برنامه فرندز اختلالات رفتاری اضطراب/ افسردگی (۱۱.۰۴=F، ۰۰۱/۰>P)، گوشه گیری/افسردگی (۱۰.۲۱=F، ۰۰۱/۰>P)، شکایات جسمانی (۱۰.۰۸=F، ۰۰۱/۰>P)، مشکلات اجتماعی (۱۱.۴۱=F، ۰۰۱/۰>P)، مشکلات تفکر (۹.۱۷=F، ۰۰۱/۰>P)، مشکلات توجه (۱۱.۷۵=F، ۰۰۱/۰>P)، رفتار قانون شکنی (۹.۸۱=F، ۰۰۱/۰>P) و رفتار (۱۰.۱۶=F، ۰۰۱/۰>P) کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی موثر بود. نتیجه ­گیری: بنابراین می­توان نتیجه گرفت که آموزش برنامه فرندز را می توان در جهت بهبود اختلالات رفتاری کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی مورد استفاده قرار داد