بررسی تاثیر برنامه آموزشی مبتنی بر تفکر مثبت بر توسعه خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان

خودکارآمدی عبارت است از باورهای افراد به توانایی هایشان در بسیج انگیزه ها، منابع شناختی و اعمال کنترل بر یک رخداد معین و خودکارآمدی تحصیلی به عنوان قابلیت درک فرد از تواناییهای خود در انجام وظایف لازم برای رسیدن به اهداف تحصیلی تعریف شده است. خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان منجر به نگرش شایستگی در فرد، بهبود عملکرد تحصیلی و میزان تعهد آنان به ادامه تحصیل و ایجاد پیشرفت تحصیلی می شود. امروزه مفهوم خودکارآمدی یک متغیر کلیدی در روانشناسی بالینی، تربیتی، اجتماعی، رشد، سلامت و شخصیت محسوب می شود. همچنین موضوع خودکارآمدی و عملکرد بهتر برخی دانش آموزان در مقایسه با دانش آموزان ناکارآمد از موضوعات مهمی است که موردتوجه علمای تعلیم و تربیت قرارگرفته است . پژوهش حاضر با هدف بررسی تفکر مثبت و تاثیر آن بر خودکارآمدی ادراک شده دانش آموزان و به روش توصیفی و از نوع تحلیل محتوا انجام شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است مثبت اندیشی دانش آموزان نقش موثری بر خودکارآمدی آنان داشته و آموزش مهارت های مثبت اندیشی می تواند به عنوان روشی کارآمد برای افزایش خود کارآمدی و امید به زندگی دانش آموزان استفاده گردد.