رابطه مدیریت کلاس بر یادگیری خودراهبر دانش آموزان مقطع ابتدایی

مدیریت کلاس از اولین ویژگی هایی است که لازم است هر معلم و مدرسی بداند و توانایی اجرای آن در کلاس را داشته باشد ، این مولفه و توانایی بسیار اهمیت دارد از این نظر که بسیاری از معلمان با دانش هستند که به علت عدم مدیریت کلاس در انتقال دانش به فراگیران ناتوان هستند و از سوی دیگر معلمانی هستند با دانش معمولی اما به علت نوع مدیریت کلاس در واقع در سطح بالا قرار دارند. هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه مدیریت کلاس با یادگیری خودراهبر دانش آموزان ابتدایی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل ۸۹۷ نفر از دانش آموزان مقطع ابتدایی که با توجه به جدول مورگان در نظر گرفته شد. نمونه آماری بر اساس جدول مورگان، شامل ۲۶۱ نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شد. ابزار اندازه گیری در این پژوهش، پرسشنامه سبک مدیریت کلاس ولفگانگ و گلیکمن و پرسشنامه یادگیری خود راهبر فیشر و همکاران (۲۰۰۱) می باشد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون با نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین سبک مدیریت مداخله گر با یادگیری خودراهبر رابطه منفی و معنی دار وجود دارد. بین سبک مدیریت تعامل گرا با یادگیری خودراهبر رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. ولی بین سبک مدیریت غیرمداخله گر با یادگیری خودراهبر رابطه معنی دار مشاهده نشد.