نقش آموزش و پرورش در تربیت

یکی از مهمترین نهادها در تربیت، آموزش و پرورش هر کشور می باشد. نهاد آموزش و پرورش، در هر معنا و مفهومی که بکار رود، میتواند وسیله لازمی باشد جهت پیشرفت هر تحول دریک جامعه و بخصوص تحولی که در شئون مختلف اجتماعی بکار رفته و سیاست زندگی جمعی را استحکام میبخشد. از این روست که تعلیم و تربیت میتواند در قالب مفهوم یک نیاز و لازمهی بقای هر جامعه ای قلمداد شود. مقاله حاضر به بررسی نقش آموزش و پرورش در تربیت دانش آموزان، انسانی آموزش و پرورش ، معلم در آموزش و پرورش، ویژگیهای یک معلم و شخصیت و تعادل روانی معلم می پردازد. معلم و دانش آموز دورکن مهم و اساسی آموزش و پرورش هستند. معلم برای موفقیت در کار خود نه تنها باید تلاش کند تا دانش آموزان خود را بهتر بشناسد و به نیازهای آنان پی ببرد، بلکه باید خود را نیز بشناسد و از نیازها و آرزوهای خود آگاه باشد و ضمن پیدا کردن نقاط ضعف خود در صدد رفع و بهبود آنها برآید. گاهی دیده میشود، که پس از دریافت مدرک تحصیلی و پایان دوره کارآموزی معلمان رابطهی خود را با کتاب و مطالعه قطع میکنند و همان معلومات قبلی خویش را به دانش آموزان انتقال میدهند، با این تصور که به هدف خود رسیدهاند . غافل از اینکه آغاز به تدریس برای آنها باید آغاز یادگیری باشد و پیوسته خود را به فراگیری مطالب تازه ملزم سازند. معلم باید همیشه از خود و کاری که میکند ارزشیابی به عمل آورد. بدین منظور رابطه اش باید با سایر معلمان، دانش آموزان و اولیای آنها و اجتماع برقرار باشد تا به نیازهای آنها پی ببرد، هدفهای آموزشی را با در نظر گرفتن این نیازها دنبال کند و در صورت عدم رضایت از نتایج کارخود درصدد تغییر و اصلاح نواقص برآید. معلم باید همیشه این پرسش برایش مطرح باشد که چه میکند؟ چرا چنین میکند؟ چگونه میتواند بهتر به هدف برسد و آیا در کارش موفق است یا خیر؟