هنر نقاشی ( نگارگری) در ایران عصر صفویه

نقاشی همواره یکی از آثار هنری ارزشمند محسوب می شده است. نقاشی یعنی آن چه که با قلم طراحیو با رنگ جان می گیرد و نقشی بر روی کاغذ بر جای می گذارد. هنری است زیبا و درخور و در عینحال چشم نواز. هنر نقاشی در واقع شامل ترسیم یک تصویر توسط نقاش زبردست ، خواه از چهره انسان، خواه طبیعت و غیره است. چنین هنری در دوران صفویه به اوج شکوفایی خود رسید. ایران سرزمینیبوده است که در قرون مختلف همواره نقش بسیاری در گسترش تمدن ، فرهنگ و هنر ایفا نموده است.هنر نقاشی صفویه دنباله رو هنر نقاشی تیموریان و وامدار هنرمندی استادانی نظیر بهزاد بوده است.حمایت های بی چون و چرای شاهان صفوی از هنر نگارگری ، به ویژه شاه اسماعیل اول و فرزندش شاهتهماسب اول و نیز شاه عباس اول نمایانگر علاقه شدیدشان به نقاشی و خلق آثار بی همتا بوده است. دراین زمان وجود استادان نقاش ماهر در دربارهای سلطنتی ، منجر به پدید آمدن آثار هنری زیبا وارزشمند می شده است. در عصر صفویه جهانگردانی که به ایران سفر کرده اند در سفرنامه های خود بهاین هنر زیبا اشاراتی نموده اند که این نشانگر ارزش هنری آثار به وجود آمده است. وضعیت هنر نقاشیدر ایران دوره صفوی چگونه بوده است؟ نقش شاهان صفوی در هنر نقاشی چه بوده است؟ این ها ازجمله سوالاتی است که در این پژوهش بدان خواهیم رسید. نوع تحقیق حاضر بنیادی نظری است و شیوه گردآوری داده ها و اطلاعات هم کتابخانه ای می باشد. روش تجزیه و تحلیل داده ها هم توصیفی تبیینی است. از دستاوردهای چنین پژوهشی می توان در مراکز فرهنگی و سازمان های هنری بهره برد تا این هنر اصیل تداوم دوچندان یابد.