ارزیابی اثر درمانی دوکسوروبیسین و رزوراترول بر روی سلول‎های رده MCF۷ سرطان پستان

مقدمه: دوکسوروبیسین (DOX)، یک آنتی بیوتیک آنتراسایکلین و یکی از موثرترین عوامل ضد سرطانی است که برای درمان سرطان پستان استفاده می شود. مقاومت چند دارویی یک مشکل عمده در درمان سرطان پستان است و در مطالعات تلاش شده تا یک استراتژی کارآمد برای غلبه بر آن بیابند. در این پژوهش اثرات ضد سرطانی هم افزایی رزوراترول (RSV) و دوکسوروبیسین (DOX) بر روی رده های سلولی سرطان سینه (MCF-۷) انسان مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش­ها: این پژوهش در سال ۱۴۰۰-۱۴۰۱ در آزمایشگاه افرا (تهران) انجام گردید. سلول های اپیتلیال پستان MCF-۷ با غلظت های ۵/۱۲، ۲۵، ۵۰،۱۰۰ و ۲۰۰ میکروگرم برمیلی لیتر رزوراترول (RSV) به مدت ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت تیمار شدند و سپس چاهک های حاوی سلول های این گروه با دوزهای متفاوت دوکسوروبیسین (DOX) (۲۵/۰، ۵/۰، ۵/۲، ۱ و ۵ میکروگرم بر میلی لیتر) به مدت ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت تیمار شدند و در ادامه میزان بقای سلولی با استفاده از تست سنجش MTT و روش فلوسایتومتری مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته­های پژوهش: باتوجه به نتایج مطالعه تاثیر رزوراترول در مدت زمان ۲۴ ساعت، کمتر از ۵۰ درصد بود و این نشان دهنده نقش موثر زمان است. به طورکلی با افزایش غلظت رزوراترول خاصیت آنتی‎اکسیدانی آن کاهش می‎یابد به گونه ای که در غلظت ۲۵/۰ میکروگرم بر میلی‎لیتر بیشترین درصد مهار رادیکال دیده شد. همچنین درصد مهار توسط دوکسوربیسین بیشتر از مهار توسط رزوراترول بود ولی در هر دو نمونه با افزایش غلظت، درصد مهار رادیکال کاهش یافت. بحث و نتیجه گیری: درمان رزورترول باعث افزایش فعالیت سیتوتوکسیک دوکسوروبیسین در برابر رشد سلول های سرطان سینه در صورت تجویز همزمان یا ۲۴ ساعت قبل از دوکسوروبیسین شد. این نتایج نشان داد که درمان ترکیبی شامل رزوراترول و دوکسوروبیسین می تواند یک استراتژی مفید برای افزایش اثربخشی دوکسوروبیسین با ترویج تجمع درون سلولی این دارو و کاهش مقاومت چند دارویی در سلول های سرطان سینه در انسان شود.   آتوسا مرادزادگان: Google Scholar