معرفی کشتی هوایی و چسب های پلی یورتانی ویژه آن ها

سامانه­ های سبک ­تر از هوا (LTA) به نوع جدیدی از ناوبرهای هوایی اطلاق می­ شود که معمولا در ارتفاع km ۲۰ از سطح زمین شناور هستند. از آنجا که پایگاه رادیویی راه دور، در ارتفاع km ۲۰ تا km ۵۰ از سطح زمین تعریف می­ شود، بنابراین، سامانه ­های LTA به عنوان مکمل شبکه­ های ارتباط زمینی و ماهواره­ ای مورد توجه قرار گرفته اند. امروزه، به کشتی هوایی به عنوان یکی از انواع سامانه ­های سبک­ تر از هوا، به­ عنوان حاملی برای انسان و اجسام با هزینه کم و حداکثر کارایی بسیار توجه شده است. بدنه این سامانه ­ها از ساختارهای چندلایه پلیمری شامل الیاف، پارچه و لایه ­های فیلم پلیمری تشکیل شده اند که از ویژگی ­های نگهداری گازهای سبک (مثل هیدروژن و هلیوم)، مدول کششی زیاد، مقاومت زیاد دربرابر فشار داخلی و خارجی و تحمل تغییرات زیاد دمایی برخوردارند. در این میان، برای اتصال لایه­ ها و استحکام درزگیری آن­ها از چسب­ های پلیمری کم ­دما، مقاومت کششی زیاد و انعطاف ­پذیری عالی استفاده می­ شود. با وجود مطالعات زیاد درباره این سامانه ­ها، هنوز فرصت­ های بسیاری برای مطالعه در صنعت سامانه ­های سبک ­تر از هوا وجود دارد. بنابراین در مقاله حاضر تلاش شده است تا با معرفی این سامانه ­ها و انواع آن­ها و شناسایی اجزای تشکیل دهنده از طریق معرفی کشتی­ های هوایی، گام موثری در ورود به پژوهش و تولید آن­ها برداشته شود. همچنین، اطلاعاتی درباره چسب­ ها، به عنوان مواد اتصال ­دهنده ساختارهای بدنه و در نهایت ویژگی­ های چسب ­های پلی­ یورتانی مختص این سامانه­ ها به عنوان چسب­ های اصلی سامانه ­های سبک­ تر از هوا مرور شده است.