الگوی رفتاری آمریکا در مواجهه با مسئله هسته ای ایران

سیر تحولات در روابط ایران و آمریکا بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و به ویژه در مقطع کنونی، حکایت از رویارویی وتقابل بین دو کشور دارد. یکی از اصلی ترین موضوعات سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دو دهه اخیر، مسائلهسته ای و حل بحرانی که غرب به ویژه آمریکا در این مورد بوجود آورده است میباشد که منافع ملی ایران را درجهاتمختلف تحت تاثیر خود قرار داده است. در حالیکه تنشهای موجود و به ظاهر هسته ای بین آمریکا و ایران نه محدودبه فعالیتهای هسته ای ایران است و نه محصول سیاست امنیتی دولتش در عرصه بین الملل میباشد. ریشه مسائل،بازیگری ناهماهنگ ایران در سیستم بین المللی مطلوب آمریکاست. در این میان، برنامه هسته ای زمینه ای برایتشدید و درعین حال، چندجانبه سازی فشارهای آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران به شمار می رود. براین اساسسئوال پژوهش حاضر این است که" آمریکا در مواجهه با مسئله هسته ای ایران چه منطق رفتاری در پیش گرفته است؟بررسی مولفه ها ،شاخصه ها و متغیرهای دخیل حکایت از سیاست های زورگویانه آمریکا در مورد هسته ای ایران دارد. دلیل اصلی مخالفت آمریکا با برنامه هسته ای ایران، ژئوپلیتیکی است.همانطور که می بینیدنه تغییری درجغرافیای ایران بوجود آمده و نه نمودار جمعیتی و اکثریت مذهبی شیعه آن هم دچار تغییر شده است. تنها حاکمیت ونوع نگاه این نظام سیاسی به نظام بین الملل و عدم وابستگی آن به آمریکا تغییر کرده است. بنابراین اگر یک حکومتآمریکایی جایگزین میشد؛ایالات متحده به ژئوپلیتیک ایران با محوریت اسرائیل باز می گشت و سیاست خارجی خود رابا توجه به همان عوامل جغرافیایی و جمعیتی و نوع حکومت طراحی میکرد. اما سرنوشت به گونه ای دیگر مقدر گردیدهتا این تقابل راهبردی عمیق تر شود. در منگنه قرار دادن ایران و از بین بردن قابلیت های فناوری هسته ای آن حکایت ازراهبردی بودن تقابل دو طرف ) دو اردوگاه ( است. در واقع آمریکا می کوشد تا فضای خاورمیانه و در درجه بعد فضایجهان سومی را از ایجاد شرایطی که منجر به بازسازی قدرت و گریز از مرکز می شود، باز دارد. این پدیده گام موثری درجهت هژمونی تهاجمی آمریکا محسوب می شود که به نوبه خود حکایت از تقابل راهبردی بین ایران و آمریکا می کند