رابطه زبان و جنسیت در رمان معاصر فارسی: بررسی شش رمان

پژوهش حاضر به بررسی تفاوتهای نوشتاری زنان و مردان در رمانهای معاصر ایران میپردازد. هدف از این تحقیق، بررسی این مسئله است که آیا عامل جنسیت به بروز تفاوتهای نوشتاری در حوزه واژگان و نحو منجر میشود یا خیر؟ در این پژوهش، سه رمان چراغها را من خاموش میکنم، کولی کنار آتش، و بازی آخر بانو از نویسندگان زن و سه رمان کافه پیانو، سمفونی مردگان،و ثریا در اغما از نویسندگان مرد تحلیل و بررسی می شود. رمانهای مطالعه شده با مشخصههای زبانی در حوزه واژگان بررسی شدهاند و معیار این بررسی دیدگاههای رابین لیکاف (۱۹۷۵) درباره الگوی گفتار زنانه در گفتمان است. بر اساس دیدگاه لیکاف، زنان با مردان به هنگان سخن گفتن یا نوشتن در استفاده از این موارد متفاوت اند: استفاده دقیق از رنگ واژه ها، فرم های مودبانه، قیدهای تشدیدکننده، صفات تهی، گفتار غیرمستقیم، پرهیز از رکاکت و دشواژه ها، و تاکید بر تشدیدکننده ها. تحلیل آماری هر یک از مشخصهها نشان داد عملکرد زنان نویسنده فارسیزبان در زمینه استفاده از رنگ واژهها، تردیدنماها، دشواژهها، تشدید کنندهها، و تنوع صفات با دیدگاههای لیکاف سازگاری دارد و آن را تایید میکند.