زمینه های برون همسری در ایران باستان براساس شاهنامه فردوسی
محل انتشار: فصلنامه زن در فرهنگ و هنر، دوره: 7، شماره: 1
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 100
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JWICA-7-1_007
تاریخ نمایه سازی: 12 مهر 1402
چکیده مقاله:
ازدواج و همسرگزینی یکی از رویدادهای مهم زندگی اجتماعی است که در ادوار و جوامع مختلف به اشکال گوناگون مشاهده شده است. در همین زمینه، پژوهش پیشرو سعی کرده است با نگاهی به شاهنامه فردوسی، منشا و انگیزههای برون همسری در ایران باستان را بررسی کند. برای دستیابی به این امر، با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی، همه ازدواجهای مطرح شده در شاهنامه به منزله دادههای پژوهش بررسی شد. نتایج این پژوهش نشان میدهد که شهریاران و پهلوانان به عنوان طبقاتی از جامعهای ایرانی در شاهنامه، به منظور یافتن همسری همسان، رسیدن به اهداف شخصی یا به دلیل مصلحتهای سیاسی اقدام به گزینش همسر در خارج از مرزهای ایران کردهاند. بنابراین، به طور کلی میتوان گفت که برون همسری در ایران باستان نه تنها یک الگوی رایج ازدواج بوده، بلکه میتوان آن را یک سنت دیرینه دانست که قدمت هزارساله دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسین افراسیابی
Assistant Professor, Social Sciences Group, University of Yazd, Iran
نسرین بهمنی
Master of Sociology, University of Yazd, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :