مدل انتقال فناوری و تاثیر آن بر عملکرد پروژه های عمرانی با رویکرد توسعه پایدار (مورد مطالعه: شهرداری منطقه ۴ تهران)

امروزه کشورهای در حال توسعه برای باقی ماندن در صحنه رقابت از روش های میانبری همچون انتقال فناوری از کشورهایتوسعه یافته استفاده می کنند. انتقال فناوری مقوله ای پیچیده است که چنانچه با آگاهی کامل صورت نگیرد نه تنها باعث بهبودعملکرد نخواهد شد بلکه ممکن است اثرات زیانبار اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی نیز به دنبال داشته باشد. اغلب پژوهشهای صورت گرفته در خصوص تاثیر انتقال فناوری بر عملکرد، فقط به بعد اقتصادی عملکرد توجه داشته اند و از دیگر مولفه هایعملکردی غفلت نموده اند. از طرفی، اغلب پژوهش های صورت گرفته در این حوزه بر صنعت تمرکز داشته اند و کمتر پژوهشی بهپروژه های عمرانی پرداخته است. از طرف دیگر، اغلب پژوهش های صورت گرفته در خصوص ارزیابی عملکرد، تنها بعد اقتصادیعملکرد را مدنظر قرار داده اند و این در حالی است که امروزه اهمیت مولفه های اجتماعی و زیست محیطی توسعه پایدار بر کسیپوشیده نیست. بهعبارتی تنها زمانی میتوان عملکرد یک پروژه را مطلوب ارزیابی کرد که نه تنها از نظر اقتصادی مقرون به صرفهباشد بلکه از نظر مولفه های اجتماعی و زیست محیطی نیز استانداردها را برآورده کرده باشد. لذا، هدف از پژوهش حاضر، ارائهمدل انتقال فناوری بر عملکرد پروژه های عمرانی با تاکید بر مولفه های پایداری است. بدین منظور، پروژه های عمرانی شهرداریمنطقه ۴ تهران به عنوان مورد مطالعه برگزیده شد. در نهایت یکسری پیشنهادات کاربردی برای مدیران پروژه و یکسریپیشنهادات علمی برای پژوهشهای آتی پژوهشگران ارائه شده است.