تاثیر آموزش مولفه های سرمایه اجتماعی بر فعالیت شغلی اعضای هیات علمی

سرمایه اجتماعی به عنوان منابع و پاداش­هایی که افراد از طریق روابط اجتماعی به دست می­آورند، در چند دهه گذشته مقبولیت گسترده­ای یافته است، ولی تحقیقات چندانی در ارتباط با تاثیر سرمایه اجتماعی بر فعالیت شغلی صورت نگرفته است. هدف از نگارش مقاله حاضر، بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی بر فعالیت شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه­های دولتی مستقر در تهران است. به این منظور با بهره­گیری از آرای صاحب­نظرانی مانند «پوتنام» و «کلمن» در ابتدا به سنجش میزان سرمایه اجتماعی در میان اعضای هیات علمی این دانشگاه­ها پرداخته و سپس چگونگی رابطه و تاثیر آن بر فعالیت شغلی آنان بررسی شده است. در این زمینه مولفه­های سرمایه اجتماعی شامل کیفیت روابط (اعتمادورزی) و کمیت روابط (عضویت­های گروهی و انجمن و روابط همیارانه) مورد بررسی و سنجش قرار گرفته­اند. روش تحقیق از نوع همبستگی و به صورت پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری شامل ۱۶۰ نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه­های دولتی مستقر در تهران در نیمه نخست سال ۱۳۸۸ می­باشد که از بین آنان با استفاده از فرمول کوکران، ۱۲۰ نفر به روش نمونه­گیری تصادفی انتخاب شدند. شیوه جمع­آوری اطلاعات، پرسش­نامه بود. ضریب آلفای کرانباخ محاسبه شده برای پرسش­نامه به کار رفته در این تحقیق، برابر با ۹۰۱/۰ می­باشد. نتایج این تحقیق نشان داد که سرمایه اجتماعی تاثیر مستقیم و معناداری بر ابعاد فعالیت شغلی اعضای هیات علمی مورد مطالعه دارد و لذا فرضیات وجود رابطه میان سرمایه اجتماعی اعضای هیات علمی و میزان فعالیت شغلی، کیفیت آموزش فعالیت و کیفیت پژوهش فعالیت مورد تایید قرار گرفت.