استفاده از روایی گویی در آموزش معماری

بیان روایی در آموزش مطالب؛ مبتنی بر رعایت تمام عناصر ادبیات روایی و فنون روایت­پردازی، یکی از روش­های فعال تدریس می­باشد. بررسی کاربرد این روش در آموزش کودکان و نوجوانان بحث جدیدی نیست، اما تحقیق در مورد کاربرد روش در شاخه­های مختلف آموزش دانشگاهی از قبیل علوم مهندسی، پزشکی و ... به تازگی شروع شده است. روایی­گویی یکی از پایه­های ذهن آدمی برای اندیشیدن در حوزه­های مختلف علمی و هنری می­باشد. با توجه به نو بودن موضوع پژوهش حاضر، ابتدا مطالعات کتابخانه­ای انجام و سپس در جهت اثبات از روش نیمه تجربی استفاده شده است. روش کار مطالعات کتابخانه­ای بر اساس مقایسه مابین ساختار داستان و معماری و ارتباط و تاثیرات متقابل آنهاست. همچنین تاثیرات روانشناسانه روایی­گویی بر آموزش معماری در دروس مختلف بررسی شده است. در روش نیمه تجربی، دو شیوه تدریس سخنرانی و روایی­گویی روی دو گروه ۲۹ نفری از دانشجویان آزمایش شده و پس از آزمون، نتایج به دست آمده با آزمون t مستقل توسط نرم افزار spss مقایسه گردیده است. نتیجه اینکه با استفاده از ماهیت روایت­گونه معماری می­توان از روایت­ها در زمینه حس مکان معماری و طراحی بنا استفاده نمود و از روش روایی­گویی در تدریس دروس مختلف معماری بهره جست. این روش ماندگاری مفاهیم و ارزش­های اخلاقی معماری را در ذهن دانشجو افزایش می­دهد. روش نیمه تجربی تفاوت معنادار در نتایج آزمون دو گروه را نشان داده، به طوری که میانگین نمره کل کسب شده در گروه سخنرانی۳۱/۱± ۷/۱۱ و در روش روایی گویی     ۰۱/۱ ±۱/۱۴ از ۲۰ می­باشد. از این روش در مقیاس وسیع­تر و پیشرفته­تر، می­توان در قصه گویی دیجیتالی، تولید کتاب، فیلم و بازی­های رایانه­ای برای آموزش دانشگاهی، آشنایی جامعه با معماری و همچنین آمادگی کودکان برای درک مفاهیم معماری استفاده نمود.