الزامات تحقق توسعه پایدار در شهرهای مرزی

سکونت در پیرامون شهرها زمینه ساز گونه ای از الگوی گسترش شهری است که برآیند آن را می توان در ارتباط با نوعی از فرم ساخت ارزیابی نمود که در اصطلاح آنرا پراکنش شهری می نامند. در واقع گسترش افقی ،بر اساس عوامل متعددی چون : افزایش جمعیت، مهاجرت، دگرگونی بنیان اقتصادی شهر وفراهم شدن امکان بورس بازی زمین، طرح های توسعه شهری ،قوانین و برنامه-های ناکارآمد شهری و.. .شکل می گیرد (عباس زادگان، و همکار،۱۳۹۹). دردهه های اخیرالگوی پراکندگی موجب پیدایش پیامد-های ناگوار زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی گردیده و به مسئله ای مهم تبدیل شده است. اگر چه رشد شهری در نفس خود خصلتی سرکش داردو نیازمند مهار وهدایت است. سیاست گذاریهای آن نیز بامسئولیتی خطیرهمراه است، زیرا از یک طرف باید به زدودن نابسامانی ها بپردازد و از سوی دیگر با هدایت عقلایی ساخت و سازها از بروز و پیدایش ناهنجاری ها ی آن نیز جلوگیری نماید .لذا سیاست های شهری حاضردوگونه توسعه را تشویق نموده که هریک به گونه ای متفاوت وبا عملکردهای گوناگون سعی در تغییرنواحی شهری وتوزیع جمعیت آن دارند .