تربیت دینی چگونه برزندگی دانش آموزان دین مدار (دختروپسر) تاثیر می گذارد؟

اساسا تربیت و آموزش فرزندان تا شش سالگی به عهده والدین است و از آن پس اطفال مراحل تربیت مدرسه ای را طی میکنند و ا مربیان و آموزگاران و دبیران آشنا میشوند و محیط رسمی مدرسه کنار محیط غیررسمی و عاطفی خانه قرار می گیرد باتوجه به اینکه محصلان ابتدایی تا پیش دانشگاهی کشور ما تقربیا یک چهارم جمعیت کشور ماراتشکیل میدهند و نیز با پذیرشاین اصل که کیفیت و مطلوبیت برنامه تعلیم و تربیت هر کشور،رمز و توسعه و پیشرفت آن کشور میباشد ،و تربیت دینی یکیاز اصول عمده تربیت در آموزشگاهها به شمار میآید لذا ابعاد و حساسیت موضوع بیشتر احساس میشود . اهمیت و توجه وعنایتبه تربیت دینی و مذهبی دانش آموزان در مقاطع مختلف تحصیلی بر هیچ کس پوشیده نیست ،بویژه در مقطع ابتدایی و راهنماییآن هم قبل از هر چیز بدان سبب است که دانش آموزان هنوز در نهادهای بزرگتر اجتماعی وارد نشده اند و بیشترین تاثیراتخود را از دو نهاد خانه و مدرسه میگیرند . لذا دو نهاد عمده تربیت فرزندان یعنی خانه و مدرسه باید با یکدیگر ارتباط تنگا تنگداشته تا تربیت دینی نوجوانان و جوانان را برعهده گیرند نباید فراموش کنیم که اصل وراثت و اصل اکتساب نیز هر دو در خانهو مدرسه ریشه دارند امروزه از نظر تحقیقات روان شناسی به نظر می رسد که ،طرز بیان و سخنوری ،حضور ذهن و سرعت انتقال، علایق و انگیزه ،استعدادهای هنری و حتی خوش خطی ، جنبه ارثی و ژنیتیکی داشته باشد . اما ازطریق مدرسه چیزی بهدانش آموزان به ارث نمیرسد .تمام آموزشهای مدرسه اکتسابی است . از طرف دیگر دانش آموزان فقط ۹ ماه از سال را در مدرسهبه سر می برند و در این مدت نیز حدودا ۶۰ روز از سال را تعطیلی دارند حال اینکه خانواده در موقعیت های مختلف و متنوعامکان نفوذ و تاثیر گذاری به زوایای روحی ، باور داشت ها ، اعتقادات ، تربیت دینی و معنوی فرزند خود را دارد و میتواند در شکلگیری شخصیت او موثر باشد مسلما مدرسه به تنهایی نمی تواند نظارت کاملی برزندگی آموزشی و تربیت دینی دانش آموز اعمال کند ولی با هماهنگی و همدلی اولیاء میتوان برخی نیازها ،نقایص معنوی ، لغزشهای احتمالی و گرایشات او را در مدرسه کشفکرد و با همکاری خانواده اش در رفع آنها کوشش نمود لذا اصول هشت گانه عمده پیشنهادی که در تربیت دینی نوجوانان وجوانان موثر بوده و مورد توجه مربیان واولیائ و قرار گیرد .اصل اول : ترغیب و تشویق مقدم بر ترس و منعاصل دوم : استفاده ازروشهای غیرمستقیم به جای روش های آمرانه و دستوریاصل سوم : در تربیت دینی چگونه گفتن مقدم بر چه گفتن استاصل چهارم : در تربیت دینی پیامها ، تحمیل کردنی نیست بلکه پذیرفتنی است.