مروری بر تکنیک تزریق زمین: روشها، مصالح و آزمایشها

امروزه با پیشرفت تکنولوژی، گسترش شهرنشینی و شهرها و افزایش تراکم جمعیت، ساخت و توسعه فضاهای زیرزمینی را میتوان از نیازهای اساسی جوامع بشری درنظر گرفت. از آنجایی که بسیاری از زمینها شرایط مهندسی مطلوبی برای احداث فضاهای زیرزمینی ندارند، لذا باید با استفاده از روشهای بهسازی زمین، قبل از احداث هرگونه سازهای، اصلاح شوند. پژوهش حاضر به بررسی یکی از روشهای پرکاربرد و موثر بهسازی زمین، یعنی تکنیک تزریق میپردازد. این پژوهش، طی یک سیر منطقی، ابتدا انواع تکنیکهای رایج تزریق را بطور اجمالی معرفی کرده و سپس دوغابهای تزریق شونده را در دو دسته ی کلی دوغابهای سیمانی و شیمایی بررسی میکند. افزودنیهای مورد استفاده در عملیات تزریق، خواص فیزیکی دوغابها و آزمایشهای دوغاب از دیگر مسائل بررسی شده در این مقاله هستند. دوغابهای سیمانی از جهت سهولت کاربرد، سمی نبودن و هزینهی کمتر، نسبت به دوغابهای شیمیایی پرکاربردتر و محبوبتر هستند. دوغابهای سیمانی بر پایه ی سیمانهای میکرو و فوق ریز، برای دسترسی به خللها و ترکهای ریزتر محیط و تولید ضریب نفوذپذیری کمتر، توصیه می شوند ولی ابتدا باید از لحاظ اقتصادی سنجیده شوند. دوغاب سیلیکات سدیم، بدلیل هزینه ی کمتر و سمی نبودن، بین دوغابهای شیمیایی رایجتر است. در تمامی عملیاتهای تزریق باید توجه داشت که این تکنیک، بر اصول تجربه و مشاهدات میدانی استوار است و کارفرما باید همواره آمادگی تغییر طرح پیشنهادی را داشته باشد. درصورت تشخیص نیاز به انجام عملیات تزریق، برای کاهش ریسک شکست، انجام یک برنامه کاوش صحرایی مخصوص به عملیات تزریق پیشنهاد میشود.