اپی ژنتیک

اپی ژنتیک مطالعه چگونگی کنترل سلولها بر فعالیت ژن، بدون تغییر توالی DNA است. اپی در زبان یونانی بهمعنای بالا یا بالاتر است و «اپی ژنتیک» عواملی فراتر از کد ژنتیکی را توصیف میکند. تغییرات اپیژنتیکی تغییراتی در DNA هستند که روشن یا خاموش شدن ژنها را تنظیم میکنند. اگرچه این تغییرات به DNA متصل می شونداما توالی بلوک های سازنده DNA را تغییر نمی دهند. در مجموعه کامل DNA در یک سلول (ژنوم)، تمام تغییراتیکه فعالیت (بیان) ژن ها را تنظیم می کنند، به عنوان اپیژنوم شناخته می شوند. از آنجایی که تغییرات اپی ژنتیکبه تعیین روشن یا خاموش بودن ژن ها کمک می کند، بر تولید پروتئین در سلول ها نیز تاثیر می گذارد. مطالعاتگسترده اپیژنوم چندین مکان را با تغییرات متیلاسیون DNA در ژن های دخیل در رشد مغز و مسیرهایانتقال دهنده عصبی شناسایی کرده اند، که این عوامل با بیماری های روانی مرتبط بودند. تلاش برای شناسایی عللاولیه اختلالات پیچیده روانپزشکی ممکن است به طور قابل توجهی از مطالعات مرتبط با تاثیرات محیطی وتغییرات مشاهده شده در سلولهای فردی بهرهمند شود. بنابراین، درک مکانیسم های دخیل در شروع، حفظ ووراثت پذیری حالات اپی ژنتیک، جنبه مهمی از تحقیقات در زیست شناسی کنونی، به ویژه در مطالعه یادگیری وحافظه، احساسات و رفتار اجتماعی در انسان است. علاوه بر این، اپی ژنتیک در روانشناسی چارچوبی برای درکاینکه چگونه بیان ژنها تحت تاثیر تجربیات و محیط قرار می گیرد تا تفاوت های فردی در رفتار، شناخت، شخصیتو سلامت روان ایجاد گردد، فراهم می کند. در این مقاله، پیشرفت های اخیری که جنبه های اپی ژنتیکی سلامتروان را آشکار می کند، بررسی می کنیم.