عواقب و علل فرسودگی شغلی در محیط کاری و توجه به مقیاس های اندازه گیری آن

فرسودگی شغلی را از عوارض مرتبط باکار می دانند. ابعاد فرسودگی شغلی شامل خستگی عاطفی (EE), مسخ شخصیت (DP) و موفقیت فردی (PA) می باشد. فرسودگی شغلی با پیامدهایی همچون کاهش کارایی فرد و ایجاد عوارض جسمانی و روانی در کارکنان همراه است. منابع استرس شغلی در محیط کار، شامل عوامل محیطی و فیزیکی ، عوامل انسانی و عوامل سازمانی است ، و اگر شخص قادر به مقابله موثر با این استرسورها نباشد، در صورت طولانی شدن، این مسئله منجر به کاهش رضایت شغلی و درنهایت منجر به فرسودگی شغلی می شود .فرسودگی شغلی یک سندرم استرس مرتبط با کار متفاوت است که با مولفه های خستگی عاطفی، ناکارآمدی حرفه ای، و بدبینی به تصویر کشیده می شود. فرسودگی شغلی یک سندرم روانشناختی است که به عنوان پاسخ طول کشیده به استرسورهای بین فردی مزمن در کار در نظر گرفته می شود و سه بعد کلیدی این پاسخ شامل خستگی مفرط، احساس بدبینی وگسیختگی از کار و احساس ناکارآمدی و فقدان موفقیت فردی است تحقیقات قبلی در مورد فرسودگی شغلی بر روی مشاغل خدمات انسانی مانند پرستاری و تدریس که فرض می شود بیشتر در معرض فرسودگی شغلی قرار دارند، متمرکز بوده اند. با این حال، فرسودگی شغلی تنها به مشاغل خدمات اجتماعی محدود نمی شود، بلکه به سایر مشاغل مانند کارمندان و مدیران بانکی سرایت می کند. پیامدهای منفی فرسودگی شغلی باعث شده است که برنامه های مداخله ای نه تنها برای بهبود کیفیت زندگی کارکنان بلکه برای جلوگیری از زیان های سازمانی مورد توجه قرار گیرد ، همچنین مقیاس اولیه فرسودگی شغلی، پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاخ (MBI)، مقیاس فرسودگی شغلی (BM)، و پرسشنامه فرسودگی شغلی اولدنبرگ (OLBI) را ارائه می کند.