نگاهی انتقادی به پیشینه داخلی مطالعه موسیقی مردم پسند

چکیده پژوهش بر روی موسیقی مردم پسند در ایران، در مقایسه با تولید و مصرف این موسیقی، دارای سابقه ای اندک است. فاصله طولانی میان تولید و مصرف موسیقی مردم پسند تا مطالعه بر روی آن زمانی قابل تامل است که بدانیم علی رغم وجود تجربه هایی در مطالعه موسیقی مردم پسند در ایران سال های اخیر، هنوز شاهد انسجام نظری و روش شناختی در اینگونه مطالعات، آنگونه که پس از دهه ۱۹۷۰ میلادی در غرب رخ داده، نیستیم. در مغرب زمین به ویژه از دهه ۱۹۷۰ م.، شاهد تاسیس حوزه میان رشته ای «مطالعات موسیقی مردم پسند» با هویتی مستقل بوده ایم. تجربه غرب نشان می دهد تعین رشته ای این حوزه، پیش شرط اساسی جهت مندی پژوهش بر روی موسیقی مردم پسند و انسجام نظری و روش شناختی است. در این مقاله، هدف آن است که با بررسی تجربه های مطالعاتی داخلی بر روی موسیقی مردم پسند از طریق تحلیل متون انتشار یافته آنها در نشریات علمی منتخب، امکان شکل گیری حوزه میان رشته ای «مطالعات موسیقی مردم پسند» در ایران را مورد واکاوی قرار دهیم و به این سوال پاسخ گوییم که چرا تا کنون در ایران مطالعه موسیقی مردم پسند شکلی منسجم و جهت مند نیافته است.