نگاه در نقاشی از منظر پدیدارشناسی مرلوپونتی

نگاه، مجرای رویارویی هنرمند نقاش و نیز مخاطب اثر نقاشی با آن است. این مواجهه، نوعی تجربه­ی انسانی است که از منظر هنرمند نقاش به هنگام خلق اثر، همچنین از ورای مخاطب در زمان نگریستن به نقاشی قابل بررسی است. سوال اصلی در این پژوهش، این گونه مطرح شده است که نسبت نگاه با تجربه­ی زیسته­ی هنرمند نقاش، نیز درگیری آن با بدن زیسته­ی مخاطب و خالق اثر در ادراک نقاشی چگونه است؟ بر همین اساس ماهیت آن، به عنوان نوعی از تجربه­ی زیسته که رخدادش منتج به ادراک بصری و به طور خاص دریافت اثر نقاشی است، مطرح گردیده است و در باب بدن زیسته نیز، نگاه به عنوان جزء ساکن در آن، مورد تحلیل و تامل قرار گرفته است. در نهایت با استفاده از رویکرد پدیدارشناسی، به شیوه­ی توصیفی- تحلیلی و بر اساس شواهد موجود در آراء و نظریات فیلسوف پدیدارشناس فرانسوی، موریس مرلوپونتی، وجود ارتباط نزدیک بین تجربه­ی زیسته­ی هنرمند نقاش و نگاه او نتیجه­گیری شده است. بر اساس یافته­های این پژوهش باید گفت، نگاه، نوعی از تجربه­ی زیسته بوده است و به هنگام مواجهه­ی مخاطب با اثر نقاشی، بدن زیسته­ی او را درگیر می­سازد؛ لذا به عنوان جزئی از آن، در بدن زیسته سکنا خواهد داشت.