بررسی برخی صفات فیزیولوژیکی چغندرقند تحت تاثیر کاربرد عصاره جلبک دریایی و اسید هیومیک تحت شرایط تنش خشکی در مغان

این پژوهش برای بررسی تاثیر کاربرد عصاره جلبک دریایی و اسید هیومیک برعملکرد کم ی و کیفی چغندرقند تحت شرایط تنش خشکی در مغان صورت گرفته است . این پژوهش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. به طوری که تیمارهای آبیاری در کرت های اصلی و تیمارهای محلولپاشی هیومیک اسید و عصاره جلبک دریایی در کرت های فرعی قرار گرفتند. تیمارهای آزمایش عبارتند از ۴ تیمار آبیاری شامل آبیاری کامل (شامل آبیاری پس از ۸۰ میلی لیتر تبخیر آب از طشتک تبخیر کلاس (A، آبیاری پس از ۱۶۰، ۲۴۰ و ۳۲۰ میلی لیتر تبخیر آب از طشتک تبخیر کلاس A و تیمارهای کاربرد عصاره جلبک دریایی و هیومیک اسید در ۵ سطح ( شاهد (بدون مصرف)، محلولپاشی عصاره جلبک دریایی به مقدار ۳ کیلوگرم در هکتار و محلول پاشی عصاره جلبک دریایی به مقدار ۶ کیلوگرم در هکتار ، همچنین محلول پاشی هیومیک اسید به مقدار ۳ کیلوگرم در هکتار و محلولپاشی هیومیک اسید به مقدار ۶ کیلوگرم در هکتار بود. نتایج نشان داد که مقدار وزن خشک برگ در تیمارهای ۱۶۰، ۲۴۰ و ۳۲۰ میلی متر تبخیر آب از طشتک تبخیر کلاس A به ترتیب ۰۷/۲۴، ۱۵/۴۰ و ۶۵/۶۰ درصد کاهش یافت . در شرایط شاهد یعنی تیمار ۸۰ میلی متر تبخیر آب از طشتک تبخیر کلاس A بیشترین وزن خشک برگ در تیمار محلولپاشی اسید هیومیک به میزان ۶ کیلوگرم در هکتار مشاهده گردید و تیمار ۳۲۰ میلی متر تبخیر آب از طشتک تبخیر کلاس A بیشترین مقدار وزن خشک برگ به تیمار محلولپاشی عصاره جلبک دریایی به میزان ۶ کیلوگرم در هکتار اختصاص یافته است . کلروفیل کل با افزایش محدودیت آب یعنی در تیمارهای ۱۶۰، ۲۴۰ و ۳۲۰ میلی متر تبخیر آب از طشتک تبخیر کلاس A نسبت به تیمار عدم محدودیت آب یعنی ۸۰ میلی متر میلی متر تبخیر آب از طشتک تبخیر کلاس A به ترتیب ۱۴/۱۳، ۶۸/۲۶ و ۱۸/۳۳ درصد کاهش نشان داد.