راهکاری جهت کاهش آلودگی مواد خوراکی به سم آفلاتوکسین: استفاده از سنگ های رسوبی

امروزه با توجه به اهمیت استفاده از گوشت سفید در تغذیه انسان، شاهد روند رو به افزایش صنعت طیور در دنیا هستیم. یکی از مواردی که موجب ایجاد نگرانی در مصرف کنندگان گوشت طیور می شود، در ارتباط با کیفیت فرآورده های دام و طیور است، لذا باید در این راستا توجهات ویژه ای داشت. یکی از کاربردهای مهم استفاده از سنگ های رسوبی در تغدیه طیور، کاهش اثرات مخرب مایکوتوکسین ها بر عملکرد پرنده می باشد. آفلاتوکسین ها از جمله مهم ترین مایکوتوکسین ها می باشند که به طور عمده توسط دو سویه قارچ آسپرژیلوس به نام های آسپرژیلوس فلاووس و آسپرژیلوس پارازیتیکوس تولید می شوند. بیش از بیست مشتق آفلاتوکسینی وجود دارد و آفلاتوکسین B1 سمی ترین آنها است. اثرات مثبت سنگ های رسوبی و آتشفشانی به عنوان مواد جاذب در کاهش اثرات مضر آفلاتوکسین ها بر عملکرد طیور قابل توجه است و استفاده از این ترکیبات می تواند در این راستا مفید باشد. آلوده شدن غذاها و منابع اولیه غذایی با آفلاتوکسین اجتناب ناپذیر است و روش های گوناگونی به منظور حذف سموم از منابع غذایی وجود دارد. به طور کلی یک روش موفق جهت رفع آلودگی باید اقتصادی بوده، توانایی حذف تمام مقادیر جزئی سم را بدون باقی گذاشتن بقایای زیان آور داشته باشد و به کیفیت تغذیه ای ماده غذایی نیز آسیبی وارد نکند. آفلاتوکسین سبب افزایش تولید رادیکال های آزاد در سلول های بدن می شود، لذا می تواند روند پراکسیداسیون اسیدهای چرب گوشت را تسریع نماید و موجب تولید مالون دی آلدئید شود. شاخص مالون دی آلدئید معرف ماندگاری گوشت می باشد و سطوح بالای این ماده نمایانگر افت مدت زمان نگهداری گوشت طیور می باشد، لذا با کاهش آلودگی منابع خوراکی می توان به حفظ کیفیت گوشت و افزایش ماندگاری آن کمک شایانی نمود. زئولیت ها گروهی از آلومینوسیلیکات های هیدراته متبلور با خلل و فرج های ریز هستند که حاوی کاتیون های قابل تبادلی از گروه فلزات قلیایی و قلیای خاکی هستند. خواص فیزیکی و شیمیایی زئولی ت های طبیعی متفاوت بوده و در بین نمونه های مختلف یک زئولیت نیزتفاوت هایی در خواص فیزیکی )اندازه منافذ، اندازه بلور، ظرفیت تبادل یونی و ظرفیت جذبی( و ترکیب شیمیایی وجود دارد. به طور کلی با استفاده از سنگ های رسوبی می توان امکان آلودگی منابع خوراکی مورد استفاده در تغذیه طیور به انواع مایکوتوکسین ها را کاهش داد و از این طریق به حفظ کیفیت گوشت و ماندگاری آن کمک قابل توجهی نمود.