بررسی نشست سطح زمین در اثر حفر تونل(مطالعه موردی تونل قطار شهری اصفهان)

امروزه با توجه به افزایش بار ترافیک شهری و مشکلات عبور و مرور در سطح زمین، های حمل و نقل در جهان بهزیرزمین منتقل شده است. با توجه به این موضوع، از مدتها قبل طرح ایجاد خطوط زیرزمینی قطار شهری در شهر اصفهانو حومه آن به تصویب رسیده که قسمتی از خط اولویت دار آن در حال اجرا است. در این میان با توجه به اهمیت ابنیهتاریخی، بافت قدیمی شهر اصفهان و مناظر و سازه های سطحی آن، توجه به تاثیر حفر این فضای زیرزمینی بر محیطاطراف، منجمله نشست سطح زمین، ضروری است. در این مقاله با در نظر گرفتن قسمتی از تونل قطار شهری اصفهان مقطع منطبق بر گمانه BH-۶۰۱۱۰ واقع برخیابان چهار باغ بالا، در مسیر قطعه میانی خط شمالی- جنوبی قطار شهری اصفهان، به بررسی وضعیت نشست سطح زمین در این منطقه پرداخته شده است. هدف از این مطالعه در واقع یک نوعپیش بینی از وضعیت نشس تهای سطحی حاصل از حفر تونل های دوقلو واقع در این مسیر، با در نظر گرفتن بدترین شرایط موجود در منطقه میباشد. بدین منظور با استفاده از روش عددی المان محدود و با نرم افزار Plaxis۸.۲ منطقه مذکور مدل شده است. با استفاده از اطلاعات موجود از شرایط اولیه حاکم بر منطقه مورد مطالعه، این مدلسازی به صورت دو بعدی و درحالت استاتیک انجام شده است. همچنین اثرات پارامترهای مختلفی نظیر عمق حفر تونل و وجود آب زیرزمینی نیز موردبررسی قرار گرفته است. در نهایت نتایج بدست آمده با این روش با نشست مجاز مقایسه شده است. همچنین مواردی کهنشست حاصل از مدلسازی منطقه بیشتر از حد مجاز در مقاطع مورد مطالعه بوده، مشخص گردیده که مستلزم توجه و تاملبیشتر جهت طراحی و اجرای نهایی تونل قطار شهری در این قسمت از مسیر می باشد