قراردادهای اختیار معامله

اختیار معامله، ابزار مالی مشتقه ای است که حق (و نه تعهد) خرید یا فروش یک دارایی پایه را به قیمت توافقی در تاریخ معین به دارنده آن می دهد. اختیار معامله، قراردادی رسمی و قانونی بین دو طرف است که اطلاعات و شرایط مورد نظر از جمله: مشخصات و کمیت و کیفیت دارایی پایه، نوع اختیار به لحاظ حق خرید یا فروش، قیمت اعمال یا تسویه قرارداد، تاریخ انقضا یا سررسید، نوع تسویه در سررسید بر حسب تحویل فیزیکی یا نقدی، و موارد دیگر در آن درج و مورد توافق دو طرف قرار می گیرد. به این ترتیب، در بازارهای مالی دو نوع اختیار معامله شامل اختیار خرید و اختیار فروش تعریف و به کار گرفته می شود. اختیار خرید، قراردادی است که طبق آن خریدار، اختیار (نه اجبار) دارد که دارایی پایه مورد نظر را در زمان مشخصی در آینده با قیمت معین خریداری کند. فروشنده در صورت تصمیم خریدار موظف به فروش دارایی پایه خواهد شد. اختیار فروش، قراردادی است که دارنده آن، اختیار (نه اجبار) دارد که دارایی پایه مورد نظر را در سررسید با قیمت توافق شده بفروشد. طرف مقابل در صورت استفاده دارنده اختیار فروش، ملزم به خرید دارایی در سر رسید خواهد بود. دارنده هر یک از اختیارهای خرید و فروش، در سررسید قرارداد با توجه به تفاوت قیمت اعمال و قیمت بازار دارایی پایه، نسبت به استفاده یا انصراف از حق خود تصمیم گیری خواهد کرد.