توابع تولید نئوکلاسیک

تابع تولید یک ابزار تحلیلی بسیار مهم در نظریه نئوکلاسیک است. طبق تعریف متعارف، تابع تولید حداکثر محصول بلحاظ فنی قابل حصول از یک سطح معین نهاده را نشان می‎دهد. اولین بار اقتصاددانانی به نام فیلیپ ویکستد رابطه جبری میان نهاده و ستانده را مطرح نمود. یوهان فون تونن برای نخستین بار تابع تولید نمایی را برای تولید کشاورزی مطرح نمود. همچنین وی نخستین اقتصاددانی است که از حساب دیفرانسیل در نظریه تولید و مسائل بهینه‎یابی اقتصادی استفاده نمود. وی مشتقات جزئی تابع تولید را به عنوان بهره‎وری نهایی تفسیر نمود. برخی اقتصاددانان مارژینالیست از قبیل جونز، منگرو والراس نیز تابع تولیدی را طرح نمودند که همانند تابع تولید لئونتیف بود. والراس در مدل تعادل عمومی خویش نسبت‎های ثابتی میان ستانده و نهاده درنظر گرفت که جانشینی میان نهاده‎ها امکان‎پذیر نیست.