استفاده از رویکرد افزایش بهره وری آموزشی با ابعاد نظریه نسبیت انیشتین در طراحی پارک موزه

ایران همیشه پر از بیابانهای فراخ و کویرهای پهناور و کوه های بلند بوده و به همین دلیل طبیعی یکی از بهترین سرزمینهای دنیا برای رصد آسمان و تماشای اجرام آسمانی به حساب آمده است.برای تماشای زیباییهای آسمان و اجرام معلق در آن باید از شهرهای بزرگ فاصله بگیریم تا از آلودگیها دور شویم. بعد از آن، باید وضعیت آب و هوایی، زمان رصد و ابزار رصدی مناسب را هم در نظر بگیرید. هدف اصلی این پژوهش بررسی استفاده از رویکرد افزایش بهره وری آموزشی با ابعاد نظریه نسبیت انیشتن در طراحی پارک موزه می باشد.در طراحی این مجموعه باید تاسیسات جانبی را طراحی کرد که میتواند گذشته تاریخی پرشکوه علم نجوم ایران را به بازدید کنندگان در سطح های مختلف و با دانستنیهای متفاوت، اطلاعات ارزندهای را انتقال داد. با ایجاد این واحدها برداشتی متفاوت برای همه بازدید کنندگان در زمینه های علوم ستارهشناسی کهن ایران و سیر چگونگی آن بدست خواهد آمد. در این راستا با بررسی و تحلیل چند نمونه مرکز علم نجوم (رصدخانه) در داخل و خارج کشور به شناخت بیشتری نسبت بهاین موضوع رسیدیم. بعد از آن با بررسی ضوابط و استانداردهای آن به تدوین برنامه فیزیکی و عملکردی طرح پرداختیم و در نهایت با شناخت و تحلیل سایت مورد نظر طراحی در بستر طبیعی، انسانی و کالبدی به یکسری مولفه های معماری در قالب پارکموزه علم نجوم رسیدیم که طرح حاضر را تحت الشعاع قرار داده است. ازسوی دیگر بنا بر رویکرد و نگرش رساله به مبحث ارتقاء بهرهوری آموزشی با مولفه های نظریه نسبیت انیشتین سعی بر آن شد که با طراحی این پارک و برگذاری برنامه های نمایشی، اطلاعاتجذاب و مفیدی در زمینه ستاره شناسی و صور فلکی به بازدید کنندگان ارائه شود.