بررسی تاثیر انرژیهای تجدیدپذیر بر آلودگی هوا در کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای (رهیافت داده های تابلویی)

در مقاله حاضر با هدف برآورد اثر انرژی های تجدیدپذیر بر انتشار آلودگی درکشورهای عضو پیمان همکاری شانگ های بااستفاده از داده های تابلویی مربوط به کشورهای مورد مطالعه و بازه زمانی سالهای ۲۰۱۵-۲۰۲۱ و همچنین استفاده از مدلاقتصادسنجی حداقل مربعات تعمیم یافته به همراه تکنیک هم انباشتگی به برآورد مدل پرداخته شد. در این راستا انتشار دیاکسید کربن به عنوان معادل برای آلودگی هوا در نظر گرفته شده است. نتایج حاکی از آن است که انتشار آلودگی هوا رابطهمنفی و معنادار با مصرف انرژیهای تجدیدپذیر و ضریب برآوردی ۰/۲۵-- دارد و برای انرژی های تجدید ناپذیر رابطه مثبت و معنا دار با ضریب ۰/۶۱ مشاهده شده است. برآورد ضرایب نشان دهنده رابطه مثبت تولید ناخالص داخلی، جمعیت ونسبت شهر نشینی به همراه رابطه منفی کارایی انرژی با انتشار آلودگی هوا بوده است. نکته جالب این است که انتشار آلودگیهوا نسبت به کارایی انرژی دارای کشش واحد میباشد که در سیاست گذاری ها میتواند موثر واقع شود. از این رو پیشنهادمیشود با افزایش سهم مصرف انرژی های تجدیدپذیر از کل مصرف انرژی به همراه افزایش کارایی انرژی، برای کاهشانتشار گازهایگلخانه ای اقدام گردد. از طرفی در پیمان همکاری شانگهای فرصت تبادل انرژیهای نو به همراه انتقالتکنولوژی پیشرفته میان اعضا وجود دارد که کاهش خطرات محیط زیستی و منفعت اقتصادی را برای کشورهای این گروه بههمراه دارد.