بررسی مولفه های موثر در همکاری حداکثری و هم افزای دانشگاه و صنعت

دانشگاه و صنعت از تاثیرگذارترین نهادهای متولی در توسعه اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در جامعه هستند که می توانند مسیر پیشرفتاقتصادی و فناورانه را تسهیل میکنند. دلایل گوناگونی برای ارتباط مشترک میان این دو نهاد اعم از ارتباط علم و فناوری، تولید دانش،پیدایش صنایع بر مبنای علم، جهانی شدن فناوری ها وغیره وجود دارد که بیش از پیش شکلگیری این ارتباط موثر را تشویق می کند. درقرن حاضر، رقابت بین المللی بر سر دانش نوین میتواند علم مورد نیاز صنعت را ایجاد و پیوند این دو نهاد را تقویت نماید. دانشگاه ها ازمهمترین نهادهای توسعه دهنده دانش محسوب می شوند و با هدف ایده پروری، کاربردی کردن قابلیت ها و تاثیرگذاری افزون تر بر اقتصادبه گسترش دانش کاربردی می پردازند. پیشرفت و توسعه هر کشوری به تعامل صحیح و سازنده دو نهاد مذکور بستگی دارد ؛ بنابراین همهساختارهای کشور از جمله ساختار علم و فناوری نیازمند ژرف نگری، جامعیت و واقع بینی است تا به درک گستردهتری از نیاز به تعاملاین دو نهاد بینجامد. برای رسیدن به جهش اقتصادی، کاهش هزینه ها و افزایش بهره وری میبایست این پیوند برقرار شده، مستحکم تر وتنومندتر به توسعه و گسترش ارتباط ادامه دهد. توسعه ارتباطات بین این دو نهاد یکی از مهمترین فاکتورهای توسعه دانش به شمار می رودکه همین امر منجر به تغییر و تحولات تجاری می گردد و باعث افزایش تمایل صنعت به پذیرش راهبردهای نوینسازی و آغاز همکاری هایتحقیقاتی با دانشگاه می شود. بنابراین این تبدیل دانش و تکنولوژی به اشکال قابل استفاده به لحاظ تجاری از سوی دانشگاه به صنعت وهمینطور فراهم نمودن تامین مالی و اعتبارات و حمایت های تحقیقاتی از سوی صنعت به دانشگاه مارا در پیشبرد هر چه بهتر اهداف اقتصادی،اجتماعی و فناورانه یاریگر بوده و موجب بهرهمندی هرچه بهتر هر دو نهاد از منابع موجود در جامعه میگردد. هدف از تدوین مقالهحاضر، بررسی انواع نظامات و الگوهای این تعامل، بررسی انواع طرح های برقراری این ارتباط، رهیافت ها، تئوری های مطروحه، حلقه هایرابط بین این دونهاد، موانع موجود و راهکارهای رفع آن است. همچنین در این مقاله به بررسی روند ارتباط این دو نهاد در ایران و برخیاز کشورهای توسعه یافته مانند آمریکا، چین، ژاپن وکره جنوبی و ارائه تحلیلی در این خصوص پرداخته می شود.